Antoni Karamara: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzono nową stronę "{{Infobox scientist |family-name=Karamara |given-name=Antoni }} prof. dr hab. inż. '''Antoni Karamara''' (1923-2000) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupe...") |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|family-name=Karamara | |family-name=Karamara | ||
|given-name=Antoni | |given-name=Antoni | ||
|birth_date=12 lutego 1923 | |||
|birth_place=Targowiska | |||
|death_date=29 czerwca 2000 | |||
|death_place=Kraków | |||
}} | }} | ||
prof. dr hab. inż. '''Antoni Karamara''' (1923-2000) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' | prof. dr hab. inż. '''Antoni Karamara''' (1923-2000) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' | ||
Linia 9: | Linia 13: | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Urodził się 12 lutego 1923 roku w Targowiskach k. Krosna. Zmarł 29 czerwca 2000 roku w Krakowie. | |||
W 1941 roku został przyjęty na Oddział Mierniczy Państwowej Szkoły Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, zorganizowanej i prowadzonej przez Rektora Akademii Górniczej prof. Walerego Goetla, którą ukończył w 1943 roku. Następnie pracował w Urzędzie Pomiarów Miasta w Krakowie. | |||
W kwietniu 1945 roku rozpoczyna studia na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo-Hutniczej, a ponadto w lipcu tegoż roku zdaje jako eksternista egzamin dojrzałości typu humanistycznego i weryfikuje okupacyjny dyplom technika miernika, natomiast praca magisterska na temat anizotropii właściwości mechanicznych i magnetycznych blachy niklowej, poddanej rosnącym zgniotom, staje się punktem wyjścia dalszego rozwoju naukowego Profesora. | |||
Stopień doktora nauk technicznych uzyskuje w 1958 r. przedstawiając pracę "Magnetyczne efekty naprężeń w żeliwie szarym", natomiast doktora habilitowanego w 1963 r. za rozprawę pt.: "Zagadnienie jednoznacznej oceny jakości żeliwa w świetle badań jego własności mechanicznych i magnetycznych". Profesorem nadzwyczajnym został w 1968 r., natomiast profesorem zwyczajnym w 1989 r. | |||
Od początku pracy zawodowej w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie Profesor prowadził działalność dydaktyczną w AGH. Był wykładowcą Studium Przygotowawczego Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej, a także Studium Wieczorowego przy Wydziale Metalurgicznym AGH oraz Studium Doktoranckiego Wydziału Odlewnictwa AGH. Od roku 1976 aż do przejścia na emeryturę prowadzi seminaria i wykłady na Wydziale Odlewnictwa organizując i kierując pracami naukowymi Laboratorium Konstrukcji Odlewów. Jego wykłady spotykały się zawsze z dużym zainteresowaniem studentów i pracowników nauki, ponieważ wygłaszane były piękną polszczyzną i zdradzały głęboką wiedzę prawdziwego uczonego. | |||
Profesor wypromował sporą grupę doktorów i opiekował się kilkoma pracami habilitacyjnymi, i wielokrotnie recenzował prace doktorskie, habilitacyjne i inne opracowania naukowe. | |||
Profesor reprezentował naukę polską na wielu Światowych Kongresach Odlewniczych. Pracował w Komisji Metod Badania Żeliwa C.I.A.T.F. Międzynarodowego Komitetu Technicznych Stowarzyszeń Odlewników, był przewodniczącym Komisji 7.4. "Żeliwo sferoidalne". Był również stypendystą Rządu Francuskiego w Centre Technique des industries de la Fonderie. W tej działalności wielce pomocna okazała się biegła znajomość w słowie i w piśmie języka francuskiego, angielskiego i niemieckiego, jak też bardzo staranne wykształcenie ogólne. | |||
Do szczególnie cennych osiągnięć Profesora należą m.in.: | |||
- Zapoczątkowanie adaptacji klasycznych hipotez wytężenia w celu ich zastosowania przy wykorzystaniu pomierzonych odkształceń zamiast obliczonych naprężeń, co stworzyło możliwości precyzyjnej oceny wytrzymałości postaciowej odlewów w warunkach obciążeń eksploatacyjnych, | |||
- Opracowanie "banku danych" dla większości stosowanych stopów odlewniczych, | |||
- Modyfikacja definicji określających własności mechaniczne stopów, | |||
- Ilościowe określenie związków między mikrostrukturą stopów odlewniczych a własnościami mechanicznymi, szeroko rozumianymi, itd. | |||
Był odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodą Naukową Jerzego Buzka I-go stopnia, Złotą Honorową Odznaką STOP oraz wieloma nagrodami resortowymi. | |||
Profesor Antoni Karamara należał do bardzo aktywnych i sumiennych ludzi, którzy całe swoje życie poświęcili odbudowie zniszczonego kraju i jego rozwoju, był gorącym patriotą, wielkim humanistą, szlachetnym, i skromnym człowiekiem. Takim pozostanie na zawsze w naszej pamięci. | |||
///////////////////// | |||
==== Odznaczenia i nagrody ==== | ==== Odznaczenia i nagrody ==== | ||
Wersja z 09:18, 21 lut 2019
Antoni Karamara | |
---|---|
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
Nazwisko | Karamara |
Imię / imiona | Antoni
|
Data urodzenia | 12 lutego 1923 |
Miejsce urodzenia | Targowiska |
Data śmierci | 29 czerwca 2000 |
Miejsce śmierci | Kraków
|
prof. dr hab. inż. Antoni Karamara (1923-2000) biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności:
Nota biograficzna
Urodził się 12 lutego 1923 roku w Targowiskach k. Krosna. Zmarł 29 czerwca 2000 roku w Krakowie.
W 1941 roku został przyjęty na Oddział Mierniczy Państwowej Szkoły Technicznej Górniczo-Hutniczo-Mierniczej, zorganizowanej i prowadzonej przez Rektora Akademii Górniczej prof. Walerego Goetla, którą ukończył w 1943 roku. Następnie pracował w Urzędzie Pomiarów Miasta w Krakowie.
W kwietniu 1945 roku rozpoczyna studia na Wydziale Metalurgicznym Akademii Górniczo-Hutniczej, a ponadto w lipcu tegoż roku zdaje jako eksternista egzamin dojrzałości typu humanistycznego i weryfikuje okupacyjny dyplom technika miernika, natomiast praca magisterska na temat anizotropii właściwości mechanicznych i magnetycznych blachy niklowej, poddanej rosnącym zgniotom, staje się punktem wyjścia dalszego rozwoju naukowego Profesora.
Stopień doktora nauk technicznych uzyskuje w 1958 r. przedstawiając pracę "Magnetyczne efekty naprężeń w żeliwie szarym", natomiast doktora habilitowanego w 1963 r. za rozprawę pt.: "Zagadnienie jednoznacznej oceny jakości żeliwa w świetle badań jego własności mechanicznych i magnetycznych". Profesorem nadzwyczajnym został w 1968 r., natomiast profesorem zwyczajnym w 1989 r.
Od początku pracy zawodowej w Instytucie Odlewnictwa w Krakowie Profesor prowadził działalność dydaktyczną w AGH. Był wykładowcą Studium Przygotowawczego Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej, a także Studium Wieczorowego przy Wydziale Metalurgicznym AGH oraz Studium Doktoranckiego Wydziału Odlewnictwa AGH. Od roku 1976 aż do przejścia na emeryturę prowadzi seminaria i wykłady na Wydziale Odlewnictwa organizując i kierując pracami naukowymi Laboratorium Konstrukcji Odlewów. Jego wykłady spotykały się zawsze z dużym zainteresowaniem studentów i pracowników nauki, ponieważ wygłaszane były piękną polszczyzną i zdradzały głęboką wiedzę prawdziwego uczonego.
Profesor wypromował sporą grupę doktorów i opiekował się kilkoma pracami habilitacyjnymi, i wielokrotnie recenzował prace doktorskie, habilitacyjne i inne opracowania naukowe.
Profesor reprezentował naukę polską na wielu Światowych Kongresach Odlewniczych. Pracował w Komisji Metod Badania Żeliwa C.I.A.T.F. Międzynarodowego Komitetu Technicznych Stowarzyszeń Odlewników, był przewodniczącym Komisji 7.4. "Żeliwo sferoidalne". Był również stypendystą Rządu Francuskiego w Centre Technique des industries de la Fonderie. W tej działalności wielce pomocna okazała się biegła znajomość w słowie i w piśmie języka francuskiego, angielskiego i niemieckiego, jak też bardzo staranne wykształcenie ogólne.
Do szczególnie cennych osiągnięć Profesora należą m.in.:
- Zapoczątkowanie adaptacji klasycznych hipotez wytężenia w celu ich zastosowania przy wykorzystaniu pomierzonych odkształceń zamiast obliczonych naprężeń, co stworzyło możliwości precyzyjnej oceny wytrzymałości postaciowej odlewów w warunkach obciążeń eksploatacyjnych,
- Opracowanie "banku danych" dla większości stosowanych stopów odlewniczych,
- Modyfikacja definicji określających własności mechaniczne stopów,
- Ilościowe określenie związków między mikrostrukturą stopów odlewniczych a własnościami mechanicznymi, szeroko rozumianymi, itd.
Był odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Nagrodą Naukową Jerzego Buzka I-go stopnia, Złotą Honorową Odznaką STOP oraz wieloma nagrodami resortowymi.
Profesor Antoni Karamara należał do bardzo aktywnych i sumiennych ludzi, którzy całe swoje życie poświęcili odbudowie zniszczonego kraju i jego rozwoju, był gorącym patriotą, wielkim humanistą, szlachetnym, i skromnym człowiekiem. Takim pozostanie na zawsze w naszej pamięci.
/////////////////////
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia publikacji
Źródła do biogramu
Książki
Artykuły
Inne
Informacja w kolorze czerwonym, zamieszczona przy biogramach do uzupełnienia (opracowania):
oraz w kolorze czerwonym umieszczona na końcu biogramu:
stan na dzień 19.06.2017