Jerzy Michał Kowalczuk

Jerzy Michał Kowalczuk
Nazwisko	Kowalczuk
Imię / imiona	Jerzy Michał
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	23 września 1926
Miejsce urodzenia	Kulików
Data śmierci	30 sierpnia 2019
Dyscyplina/specjalności	geofizyka, geofizyka stosowana, górnictwo, geologia inżynierska, historii szkolnictwa, historia oświaty
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego w latach 1972–81
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy 1972 1975 Prodziekan Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy 1975 1978 Prodziekan Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy 1978 1981

Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Michał Kowalczuk (1926–2019) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności:geofizyka, geofizyka stosowana, górnictwo, geologia inżynierska, historii szkolnictwa, historia oświaty

Nota biograficzna

Urodził się 23 września 1926 roku w Kulikowie koło Lwowa. Zmarł 30 sierpnia 2019 roku.

Studiował na Wydziale Geologiczno-Mierniczym Akademii Górniczo-Hutniczej, który ukończył w 1952 roku, jako inżynier magister.

W 1952 roku rozpoczął pracę w Zakładzie Magnetyki i Grawimetrii Poszukiwawczej Katedry Geofizyki Geologicznej Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

prof. nadzw. (1973), prof. zw. (1978).

Staże naukowe odbył w Moskwie, Leningradzie, Hamburgu i Norwegii.

W Akademii początkowo pracował jako st. asystent, adiunkt (1952–67), następnie docent (1967–73), profesor (1973). Kierownik Zakładu Sejsmiki Stosowanej (1968–73), Kierownik Zakładu Geofizyki Strukturalnej (1973–85), Kierownik Zakładu Metod Sejsmicznych od 1985 r., z-ca dyrektora Instytutu Geofizyki Stosowanej (1968–72).

Członek Komisji Nauk Geologicznych Oddziału PAN w Krakowie, Kom. Geofiz. PAN; uczestnik Polskiej Wyprawy Międzynarodowego Roku Geofizycznego PAN na Spitsbergen. Członek wielu towarzystw naukowych polskich i zagranicznych. Działa w Towarzystwie Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, od 1996 r. w-ce prezes Oddziału Krakowskiego Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.

Autor ponad 70 prac (monografie, studia i artykuły) z dziedziny geofizyki stosowanej i ogólnej, 3 skryptów i podręczników z geofizyki stosowanej, oraz ok. 170 prac badawczych i projektów dla potrzeb przemysłu (nie publikowanych).

Źródło:

• Kto jest kim w Polsce. s. 329
• BIP 1997 nr 48. s. 20–21

.....................................

Wnuk Michała Kowalczuka[4]. Profesor Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie ze specjalizacją w dziedzinie geofizyki stosowanej (sejsmiczne metody prospekcyjne, kompleksowa interpretacja danych geofizycznych) oraz geofizyki ogólnej (geomagnetyzm i sejsmologia). Jest autorem opracowań z zakresu historii geofizyki polskiej oraz historii szkolnictwa, oświaty i wychowania na Ziemiach Odłączonych II RP - Kresach Południowo-Wschodnich.

Naukę w szkole powszechnej odbył w Żółkwi, następnie kształcił się w XI Państwowym Gimnazjum im. Jana i Andrzeja Śniadeckich we Lwowie, co w 1939 przerwał wybuch II wojny światowej. Egzamin dojrzałości zdał w 1946 na tajnych kursach prowadzonych we Lwowie w Gimnazjum Zgromadzenia Zakonnego Sacré Coeur. W okresie okupacji sowieckiej i niemieckiej we Lwowie(1939-46) brał udział w działalności konspiracyjnej jako żołnierz NOW-AK, będąc drukarzem pracy podziemnej („Słowo Polskie”). Studia wyższe odbył w AGH w Krakowie na Wydziale Geologiczno-Mierniczym; uzyskał tytuł mgr inż. w 1951, doktora nauk technicznych w 1964, doktora habilitowanego w 1967, prof. nadzwyczajnego w 1973, prof. zwyczajnego w 1978.

W macierzystej uczelni pełnił funkcje m.in. kierownika zakładów naukowych, wicedyrektora Instytutu Geofizyki, prodziekana Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego. Promotor 14 przewodów doktorskich. Przewodniczący Komisji Nauk Geologicznych PAN, członek Komitetu Geofizyki PAN i Rady Naukowe Instytutu Geofizyki PAN. Członek zagranicznych i krajowych stowarzyszeń geofizycznych m.in.: Society of Exploration Geophysicists USA, European Association Explorations Geophysicists Haga.

Członek Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej - Środowiska Obszaru Lwowskiego w Krakowie; wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Wspólnota Polska, Oddział w Krakowie; prezes honorowy Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich, Oddział w Krakowie; członek Zarządu Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego i Gazowniczego w Krakowie oraz Polskiego Towarzystwa Geologicznego[5]. Odznaczony m.in. Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Armii Krajowej, medalem National Society of Sons American Revolution, Krzyżem Obrony Lwowa, odznakami: Akcja „Burza”, Żołnierz Kresowy AK, Weteran Walk o Niepodległość.

Uczestnik wyprawy na Spitsbergen w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego 1957/58, gdzie wraz z grupą naukowców budował pierwszą polską stację badawczą (obecnie: Polska Stacja Badawcza Horsund) oraz prowadził badania z zakresu geomagnetyzmu.

Autor przeszło stu publikacji naukowych, 25 książek i podręczników akademickich. Autor wielu opracowań (ponad 30 publikacji) poświęconych szkolnictwu, oświacie i wychowaniu we Lwowie.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż AK, Medal Wojska, Krzyż Obrony Lwowa, wiele nagród resortowych.

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 190

Inne

stan na dzień 5.09.2019