Aleksander Wacław Krupkowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Hon. Francuskiego Tow. Metalurgicznego oraz liczne nagrody państwowe | | awards = Krzyż Oficerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Hon. Francuskiego Tow. Metalurgicznego oraz liczne nagrody państwowe i resortowe. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 1964 | | dhc_year = 1964 | ||
| dhc_reason = za szczególne zasługi dla rozwoju nauki, kultury | | dhc_reason = za szczególne zasługi dla rozwoju nauki, kultury i gospodarki narodowej | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr inż. '''Aleksander Wacław Krupkowski''' ( | Prof. zw. dr inż. '''Aleksander Wacław Krupkowski''' (1894–1978) | ||
Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | ||
Urodził się | Urodził się w Nadarzynie k. Pruszkowa 27 marca 1894 roku, zmarł w Krakowie 1 maja 1978 roku. Studia metalurgiczne w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu (1912–1917), studia uzupełniające w Uniwersytecie w Lejdzie (1927–1928) i w Politechnice Warszawskiej (1928). W wyniku Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu i w Sachsenhausen. | ||
Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował | Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował w PW a od 1923 r. w AG jako adiunkt, następnie po habilitacji prof. nadzw. od 1930 r., kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali (1930–1945), profesor zw. (1937), kierownik Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych. Prowadził wykłady z metalurgii metali nieżelaznych w latach 1930–1939 i 1945–1964. | ||
Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych | Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Przewodniczący Polskiego Komitetu Hutnictwa PAN i innych placówek naukowo-badawczych. Naczelny Redaktor „Archiwum Hutnictwa”. | ||
Opublikował ok. 160 prac | Opublikował ok. 160 prac z zakresu naprężeń metali (m. in. wyprowadził tzw. wzór Krupkowskiego); wraz z M. Balickim opisał zjawiska zachodzące w procesie rekrystalizacji; sformułował paraboliczne prawo umocnienia metali polikrystalicznych i in. Autor 20 patentów. Twórca największej w Polsce szkoły metalurgicznej, zainicjował współpracę naukową z Institute of Metals, Iron and Steel Institute i Institute of Mining and Metallurgical Engineers w USA. | ||
Członek korespon. ANT (1934), czł. zw.TNW, czł.rzecz. PAN, wiceprezes PAN ( | Członek korespon. ANT (1934), czł. zw.TNW, czł.rzecz. PAN, wiceprezes PAN (1962–1965) i PAU, członek polskich i zagranicznych stowarzyszeń naukowych. | ||
Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN. | Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. | * Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 183–189 | ||
* Uczeni Polscy XIX | * Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2 : H-Ł. Warszawa 1995. S. 357–359 | ||
* Akademia Nauk Technicznych | * Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 130–131 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. | * Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 111–112 | ||
* Nauka Polska 1961 | * Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 99–104 | ||
* [Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH) | * [Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH) | ||
Wersja z 11:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Aleksander Wacław Krupkowski (1894–1978)
Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych
Urodził się w Nadarzynie k. Pruszkowa 27 marca 1894 roku, zmarł w Krakowie 1 maja 1978 roku. Studia metalurgiczne w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu (1912–1917), studia uzupełniające w Uniwersytecie w Lejdzie (1927–1928) i w Politechnice Warszawskiej (1928). W wyniku Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu i w Sachsenhausen.
Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował w PW a od 1923 r. w AG jako adiunkt, następnie po habilitacji prof. nadzw. od 1930 r., kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali (1930–1945), profesor zw. (1937), kierownik Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych. Prowadził wykłady z metalurgii metali nieżelaznych w latach 1930–1939 i 1945–1964.
Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Przewodniczący Polskiego Komitetu Hutnictwa PAN i innych placówek naukowo-badawczych. Naczelny Redaktor „Archiwum Hutnictwa”.
Opublikował ok. 160 prac z zakresu naprężeń metali (m. in. wyprowadził tzw. wzór Krupkowskiego); wraz z M. Balickim opisał zjawiska zachodzące w procesie rekrystalizacji; sformułował paraboliczne prawo umocnienia metali polikrystalicznych i in. Autor 20 patentów. Twórca największej w Polsce szkoły metalurgicznej, zainicjował współpracę naukową z Institute of Metals, Iron and Steel Institute i Institute of Mining and Metallurgical Engineers w USA.
Członek korespon. ANT (1934), czł. zw.TNW, czł.rzecz. PAN, wiceprezes PAN (1962–1965) i PAU, członek polskich i zagranicznych stowarzyszeń naukowych.
Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 183–189
- Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2 : H-Ł. Warszawa 1995. S. 357–359
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 130–131
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 111–112
- Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 99–104
- [Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH)