Jerzy Henryk Litwiniszyn: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Krzyż Komandorski | | awards = Krzyż Komandorski i Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari, Medal za Wojnę Obronną 1939, wiele prestiżowych nagród naukowych: m.in. dwukrotnie nagrody państwowe, w tym indywidualna I stopnia, nagroda naukowa im. Maksymiliana Tytusa Hubera, zasłużony racjonalizator produkcji (1962 r.). | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 46: | Linia 46: | ||
| children = | | children = | ||
| dhc_year = 1979 | | dhc_year = 1979 | ||
| dhc_reason = za zasługi dla rozwoju nauk górniczych, | | dhc_reason = za zasługi dla rozwoju nauk górniczych, a zwłaszcza aerologii górniczej i mechaniki górotworu | ||
}} | }} | ||
Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' ( | Prof. zw. dr hab. inż. '''Jerzy Henryk Litwiniszyn''' (1914–2000) | ||
Specjalność: mechanika górotworu, aerologia | Specjalność: mechanika górotworu, aerologia | ||
Urodził się 2 sierpnia 1914 roku | Urodził się 2 sierpnia 1914 roku w miejscowości Płoki koło Libiąża. Zmarł 12 czerwca 2000 roku w Kielcach. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studia rozpoczął w 1933 r. na Akademii Górniczej. W 1938 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, doktorat (1947), habilitacja (1950), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1958). | ||
W 1938 r. Prof. Budryk zaproponował mu pracę w Katedrze Górnictwa I. Początkowo adiunkt w latach 1945–1950. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, którego był założycielem. Piastował wiele odpowiedziałnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 roku przeszedł na emerytutrę. | |||
Opublikował 248 prac | Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu; dotyczą one przede wszystkim różnych zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów. | ||
Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany | Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany w 1956 r., a członkiem rzeczywistym w 1966 r. W latach 1977–1989 wiceprezes PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności 1989. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Kto jest kim | * Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 24–26, 35–38 | ||
* Nauka Polska 1967 | * Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67–70 | ||
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 | * Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 79/80. s. 30 | ||
* Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH) | * Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH) | ||
* Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. | * Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15 | ||
Wersja z 11:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Jerzy Henryk Litwiniszyn (1914–2000)
Specjalność: mechanika górotworu, aerologia
Urodził się 2 sierpnia 1914 roku w miejscowości Płoki koło Libiąża. Zmarł 12 czerwca 2000 roku w Kielcach. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studia rozpoczął w 1933 r. na Akademii Górniczej. W 1938 r. uzyskał dyplom inżyniera górniczego, doktorat (1947), habilitacja (1950), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1958).
W 1938 r. Prof. Budryk zaproponował mu pracę w Katedrze Górnictwa I. Początkowo adiunkt w latach 1945–1950. W latach 1959–1969 prowadził Katedrę Aerologii i Hydromechaniki Górniczej. Przez wiele lat był przewodniczącym Komitetu Górnictwa PAN, dyrektorem Instytutu Mechaniki Górotworu PAN, którego był założycielem. Piastował wiele odpowiedziałnych funkcji w międzynarodowych organizacjach, radach naukowych, komitetach redakcyjnych czasopism z zakresu górnictwa i mechaniki. W 1987 roku przeszedł na emerytutrę.
Opublikował 248 prac z zakresu mechaniki górotworu; dotyczą one przede wszystkim różnych zjawisk i procesów zachodzących w skałach i w wyrobiskach kopalnianych (wymiana ciepła między skałami a powietrzem i wpływem temperatury skał na temperaturę powietrza kopalnianego, wydzielanie ciepła w wyrobiskach kopalnianych dla oznaczania stanu procesów samozagrzewania węgla, mechanika ośrodka sypkiego). Wypromował 11 doktorów.
Członek Meksykańskiej Akademii Nauk, Austriackiej Akademii Nauk; Profesor honorowy: Changsa Inst. of Mining, Mining Inst. of China. Doktor honoris causa Montanuniv. Leoben (1990). Członkiem korespondentem PAN został wybrany w 1956 r., a członkiem rzeczywistym w 1966 r. W latach 1977–1989 wiceprezes PAN. Członek Polskiej Akademii Umiejętności 1989.
Źródło:
- Kto jest kim w Polsce. Edycja 3. Warszawa 1993. S. 399
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 18
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1997 nr 42–43. s. 24–26, 35–38
- Nauka Polska 1967 nr 2 (68). s. 67–70
- Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2000 nr 79/80. s. 30
- Dyplom nadania DHC AGH (materiały Muzeum AGH)
- Archives of Mining Sciences 2005 Vol. 50 special issue. s. 7–15