Czesław Franciszek Peche: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
| influences = | | influences = | ||
| influenced = | | influenced = | ||
| awards = Order Polonia Restituta III | | awards = Order Polonia Restituta III i IV klasy, Order Korony Belgijskiej III kl. | ||
| signature = | | signature = | ||
| signature_alt = | | signature_alt = | ||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
| dhc_reason = za zasługi dla górnictwa | | dhc_reason = za zasługi dla górnictwa | ||
}} | }} | ||
Inż. '''Czesław Peche''' ( | Inż. '''Czesław Peche''' (1892–1942) | ||
Specjalność: ekonomia | Specjalność: ekonomia | ||
Urodził się | Urodził się w Rudnikach (pow. wieluński), rozstrzelany 28 maja w Magdalence. W 1912 r. zapisał się na uniwersytet w Kazaniu, ale ze względu na trudności finansowe przeniósł się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który, po licznych przerwach, ukończył w 1925 r. Od 1919 roku zaczął pracować w Ministerstwie Przemysłu i Handlu (początkowo jako urzędnik, potem referent, kierownik sekretariatu, wreszcie dyrektor). | ||
Czynnie uczestniczył | Czynnie uczestniczył w realizacji polityki państwa wobec karteli naftowego i węglowego (brał udział w rokowaniach, uczestniczył jako mediator w organizacji syndykatu przemysłu naftowego, wystąpił z inicjatywą wydania przez Sejm ustawy, pozwalającej na przymusowe zorganizowanie przemysłu naftowego). W latach 1934–1937 brał udział w rokowaniach międzynarodowych dotyczących eksportu węgla polskiego. W 1938 roku przeszedł na emeryturę, następnie objął stanowisko prezesa zarządu Zakładów Samochowych Wspólnoty Interesów S.A. | ||
Był jednym | Był jednym z współzałożycieli i w latach 1921–1938 redaktorem naczelnym tygodnika „Przemysł i Handel” (od 1930 r. wydawanego pt. „Polska Gospodarcza”). Brał udział w wydawaniu „The Polish Economist”. Był autorem licznych artykułów. | ||
We wrześniu | We wrześniu 1939 r. ewakuował się na wschód, ale w październiku powrócił do Warszawy. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Aresztowany w 1942 r. pod zarzutem odniemczania przedsiębiorstw na Górnym Śląsku w latach trzydziestych, został osadzony na Pawiaku i rozstrzelany w Magdalence. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Polski Słownik Biograficzny. T. 25/3 z. | * Polski Słownik Biograficzny. T. 25/3 z. 106. Wrocław 1980. S. 535–536 | ||
{{DEFAULTSORT:Peche, Czesław }} | {{DEFAULTSORT:Peche, Czesław }} | ||
[[Category:Doktorzy honoris causa]] | [[Category:Doktorzy honoris causa]] | ||
Wersja z 11:57, 9 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Inż. Czesław Peche (1892–1942)
Specjalność: ekonomia
Urodził się w Rudnikach (pow. wieluński), rozstrzelany 28 maja w Magdalence. W 1912 r. zapisał się na uniwersytet w Kazaniu, ale ze względu na trudności finansowe przeniósł się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który, po licznych przerwach, ukończył w 1925 r. Od 1919 roku zaczął pracować w Ministerstwie Przemysłu i Handlu (początkowo jako urzędnik, potem referent, kierownik sekretariatu, wreszcie dyrektor).
Czynnie uczestniczył w realizacji polityki państwa wobec karteli naftowego i węglowego (brał udział w rokowaniach, uczestniczył jako mediator w organizacji syndykatu przemysłu naftowego, wystąpił z inicjatywą wydania przez Sejm ustawy, pozwalającej na przymusowe zorganizowanie przemysłu naftowego). W latach 1934–1937 brał udział w rokowaniach międzynarodowych dotyczących eksportu węgla polskiego. W 1938 roku przeszedł na emeryturę, następnie objął stanowisko prezesa zarządu Zakładów Samochowych Wspólnoty Interesów S.A.
Był jednym z współzałożycieli i w latach 1921–1938 redaktorem naczelnym tygodnika „Przemysł i Handel” (od 1930 r. wydawanego pt. „Polska Gospodarcza”). Brał udział w wydawaniu „The Polish Economist”. Był autorem licznych artykułów.
We wrześniu 1939 r. ewakuował się na wschód, ale w październiku powrócił do Warszawy. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Aresztowany w 1942 r. pod zarzutem odniemczania przedsiębiorstw na Górnym Śląsku w latach trzydziestych, został osadzony na Pawiaku i rozstrzelany w Magdalence.
Źródło:
- Polski Słownik Biograficzny. T. 25/3 z. 106. Wrocław 1980. S. 535–536