Rudolf Schuster: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 38: Linia 38:
| influences =  
| influences =  
| influenced =  
| influenced =  
| awards = Doktoraty honoris causa uniwersytetów w Koszycach i w Wuppertal, otrzymał Kryształowy Globus Europejskiego Instytutu Ekonomicznego Lichtenstein (Szwajcaria). W 1999 otrzymał Wielki Krzyż Oficerski Zakonu Kawalerów Maltańskich "Za Zasługi dla Kawalerów Maltańskich".
| awards = Doktoraty honoris causa uniwersytetów w Koszycach i w Wuppertal, otrzymał Kryształowy Globus Europejskiego Instytutu Ekonomicznego Lichtenstein (Szwajcaria). W 1999 otrzymał Wielki Krzyż Oficerski Zakonu Kawalerów Maltańskich „Za Zasługi dla Kawalerów Maltańskich”.
| signature =  
| signature =  
| signature_alt =  
| signature_alt =  
Linia 46: Linia 46:
| children =  
| children =  
| dhc_year = 2002
| dhc_year = 2002
| dhc_reason = za osiągnięcia naukowe i udane wdrożenia inżynierskie w dziedzinie ochrony środowiska, zacieśnianie współpracy z Rzeczpospolitą Polską i państwami Grupy Wyszehradzkiej, pogłębianie owocnej współpracy Uniwersytetu Technicznego w Koszycach z Akademią Górniczo-Hutniczą i aktywne wspieranie wdrożeń myśli technicznej wywodzącej się z AGH
| dhc_reason = za osiągnięcia naukowe i udane wdrożenia inżynierskie w dziedzinie ochrony środowiska, zacieśnianie współpracy z Rzeczpospolitą Polską i państwami Grupy Wyszehradzkiej, pogłębianie owocnej współpracy Uniwersytetu Technicznego w Koszycach z Akademią Górniczo-Hutniczą i aktywne wspieranie wdrożeń myśli technicznej wywodzącej się z AGH
}}
}}
Dr inż. '''Rudolf Schuster''' (1934-)
Dr inż. '''Rudolf Schuster''' (1934-)
Linia 52: Linia 52:
Specjalność: inżynieria budowlana
Specjalność: inżynieria budowlana


Urodził się w Koszycach. Studiował w Słowackiej Wyższej Szkole Technicznej w Bratysławie. Aspirant naukowy z zakresu ekologii na Wydziale Górniczym Wyższej Szkoły Technicznej w Koszycach.
Urodził się w Koszycach. Studiował w Słowackiej Wyższej Szkole Technicznej w Bratysławie. Aspirant naukowy z zakresu ekologii na Wydziale Górniczym Wyższej Szkoły Technicznej w Koszycach.


W latach 1960-62 asystent  w Instytucie Hydrologii i Hydrauliki Słowackiej Alademii Nauk w Bratysławie. W 1960 r. był projektatentem w Wojewódzkim Instytucie Projektowania Rolniczego w Bratysławie. W latach 1962-70 pracował w Hutach Wschodniosłowackich jako referent ds. budownictwa inwestycyjnego, później jako kierownik działu.
W latach 1960–1962 asystent  w Instytucie Hydrologii i Hydrauliki Słowackiej Alademii Nauk w Bratysławie. W 1960 r. był projektatentem w Wojewódzkim Instytucie Projektowania Rolniczego w Bratysławie. W latach 1962–1970 pracował w Hutach Wschodniosłowackich jako referent ds. budownictwa inwestycyjnego, później jako kierownik działu.


W latach 1974-79 był wiceprzewodniczącym ds. usług w Radzie Narodowej Miasta Koszyce. W latach 1983-86 burmistrz Koszyc, ponownie wybrany w latch 1994-98 i 1998 r. Ambasador Czechosłowacji w Kanadzie w latach 1990-92, minister spraw zagranicznych Republiki Słowacji w latch 1993-94. Wybrany na prezydenta Republiki Słowacji w 1999 r.
W latach 1974–1979 był wiceprzewodniczącym ds. usług w Radzie Narodowej Miasta Koszyce. W latach 1983–1986 burmistrz Koszyc, ponownie wybrany w latch 1994–1998 i 1998 r. Ambasador Czechosłowacji w Kanadzie w latach 1990–1992, minister spraw zagranicznych Republiki Słowacji w latch 1993–1994. Wybrany na prezydenta Republiki Słowacji w 1999 r.


Autor 15 książek głównie dotyczących środowiska Wschodniej Słowacji,  historii miasta Koszyce, dzienników z podróży, a także kryminałów i słuchowisk radiowych. Zna 5 języków; nagrał płytę piosenek biesiadno-domowych.
Autor 15 książek głównie dotyczących środowiska Wschodniej Słowacji,  historii miasta Koszyce, dzienników z podróży, a także kryminałów i słuchowisk radiowych. Zna 5 języków; nagrał płytę piosenek biesiadno-domowych.


Członek Związku Pisarzy Słowackich i honorowy członek Słowackiej Izby Inżynierów Budowlanych.  
Członek Związku Pisarzy Słowackich i honorowy członek Słowackiej Izby Inżynierów Budowlanych.  


Źródło:
Źródło:
* Zaproszenie na nadanie godności Doktora honoris causa Rudolfowi Schusterowi
* Zaproszenie na nadanie godności Doktora honoris causa Rudolfowi Schusterowi
* Bez czerwonej kartki / Aleksander Chećko // Polityka 1999 nr 50
* Bez czerwonej kartki / Aleksander Chećko // Polityka 1999 nr 50
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 103. s. 4-5
* Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 103. s. 4–5




{{DEFAULTSORT:Schuster, Rudolf }}
{{DEFAULTSORT:Schuster, Rudolf }}
[[Category:Doktorzy honoris causa]]
[[Category:Doktorzy honoris causa]]

Wersja z 11:57, 9 sty 2014

Szablon:Infobox dhc Dr inż. Rudolf Schuster (1934-)

Specjalność: inżynieria budowlana

Urodził się w Koszycach. Studiował w Słowackiej Wyższej Szkole Technicznej w Bratysławie. Aspirant naukowy z zakresu ekologii na Wydziale Górniczym Wyższej Szkoły Technicznej w Koszycach.

W latach 1960–1962 asystent w Instytucie Hydrologii i Hydrauliki Słowackiej Alademii Nauk w Bratysławie. W 1960 r. był projektatentem w Wojewódzkim Instytucie Projektowania Rolniczego w Bratysławie. W latach 1962–1970 pracował w Hutach Wschodniosłowackich jako referent ds. budownictwa inwestycyjnego, później jako kierownik działu.

W latach 1974–1979 był wiceprzewodniczącym ds. usług w Radzie Narodowej Miasta Koszyce. W latach 1983–1986 burmistrz Koszyc, ponownie wybrany w latch 1994–1998 i 1998 r. Ambasador Czechosłowacji w Kanadzie w latach 1990–1992, minister spraw zagranicznych Republiki Słowacji w latch 1993–1994. Wybrany na prezydenta Republiki Słowacji w 1999 r.

Autor 15 książek głównie dotyczących środowiska Wschodniej Słowacji, historii miasta Koszyce, dzienników z podróży, a także kryminałów i słuchowisk radiowych. Zna 5 języków; nagrał płytę piosenek biesiadno-domowych.

Członek Związku Pisarzy Słowackich i honorowy członek Słowackiej Izby Inżynierów Budowlanych.

Źródło:

  • Zaproszenie na nadanie godności Doktora honoris causa Rudolfowi Schusterowi
  • Bez czerwonej kartki / Aleksander Chećko // Polityka 1999 nr 50
  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2002 nr 103. s. 4–5