Aleksander Wacław Krupkowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | | fields = przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | ||
| function = Dziekan Wydziału Hutniczego (1936–1939) i Metalurgicznego AG (1945–1947) | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Wersja z 10:15, 15 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Aleksander Wacław Krupkowski (1894–1978)
Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych
Urodził się w Nadarzynie k. Pruszkowa 27 marca 1894 roku, zmarł w Krakowie 1 maja 1978 roku. Studia metalurgiczne w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu (1912–1917), studia uzupełniające w Uniwersytecie w Lejdzie (1927–1928) i w Politechnice Warszawskiej (1928). W wyniku Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu i w Sachsenhausen.
Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował w PW a od 1923 r. w AG jako adiunkt, następnie po habilitacji prof. nadzw. od 1930 r., kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali (1930–1945), profesor zw. (1937), kierownik Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych. Prowadził wykłady z metalurgii metali nieżelaznych w latach 1930–1939 i 1945–1964.
Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Przewodniczący Polskiego Komitetu Hutnictwa PAN i innych placówek naukowo-badawczych. Naczelny Redaktor „Archiwum Hutnictwa”.
Opublikował ok. 160 prac z zakresu naprężeń metali (m. in. wyprowadził tzw. wzór Krupkowskiego); wraz z M. Balickim opisał zjawiska zachodzące w procesie rekrystalizacji; sformułował paraboliczne prawo umocnienia metali polikrystalicznych i in. Autor 20 patentów. Twórca największej w Polsce szkoły metalurgicznej, zainicjował współpracę naukową z Institute of Metals, Iron and Steel Institute i Institute of Mining and Metallurgical Engineers w USA.
Członek korespon. ANT (1934), czł. zw.TNW, czł.rzecz. PAN, wiceprezes PAN (1962–1965) i PAU, członek polskich i zagranicznych stowarzyszeń naukowych.
Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. Cz. 4 : Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 183–189
- Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2 : H-Ł. Warszawa 1995. S. 357–359
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 130–131
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1984. S. 111–112
- Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 99–104
- [Dyplom nadania DHC AGH] (materiały Archiwum AGH)