Wiesław Piwowarski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
|given-name=Wiesław
|given-name=Wiesław
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|honorific-prefix=Prof. dr hab. inż.
|image=Wiesław Piwowarski.jpg
|birth_date=13 luty 1943
|birth_date=13 luty 1943
|birth_place=Duranów
|birth_place=Duranów

Wersja z 10:22, 16 lip 2020

Wiesław Piwowarski
Wiesław Piwowarski.jpg
Nazwisko Piwowarski
Imię / imiona Wiesław
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 13 luty 1943
Miejsce urodzenia Duranów


Dyscyplina/specjalności geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska, geodezja i geomechanika, informatyka stosowana
Wydział Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska


Odznaczenia i nagrody Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi

Prof. dr hab. inż. Wiesław Piwowarski (1943-) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: geodezja i kartografia, górnictwo i geologia inżynierska, geodezja i geomechanika, informatyka stosowana

Nota biograficzna

Urodził się 13 lutego w Duranowie w powiecie opatowskim.

W latach 1957-1962 uczęszczał do Technikum Górniczego w Bytomiu o specjalności elektryfikacja kopalń. W latach 1963-1969 studiował na Wydziale Górniczym Politechniki Sląskiej w Gliwicach. Ponadto ukończył studia zawodowe na Wydziale Automatyki PŚ studiując w latach 1968-1972, gdzie uzyskał dyplom inżyniera automatyki.

W 1969 roku rozpoczął pracę zawodową jako asystent w Politechnice Sląskiej. Po dwóch latach przeniósł się do Krakowa i od 1971 toku podjął pracę starszego asystenta Zakładzie Badań Deformacji Górotworu Instytutu Geodezji Górniczej i Przemysłowej Wydziale Geodezji Górniczej AGH.

W 1977 roku na podstawie pracy "Prognozowanie przemieszczeń pionowych powstałych w procesie rozwijającej się eksploatacji górniczej w oparciu o liniowy model matematyczny zjawiska" uzyskał doktorat. Następnie otrzymał stanowisko adiunkta.

Stopień doktora habilitowanego uzyskał w w 1990 roku na podstawie rozprawy "Opis przemieszczeń pionowych aktywnego procesu deformacji górotworu w warunkach eksploatacji górniczej" i dorobku naukowego.

W lutym 1995 roku uzyskał stanowisko profesora AGH, natomiast tytuł profesora nauk technicznych uzyskał 12 października 1999 roku.

Jego zainteresowania naukowe obejmują następujące dziedziny: geomechanikę, szkody górnicze, geodezję, informatykę - szczególnie programowanie maszyn cyfrowych oraz matematykę stosowaną. Poz działalnością dydaktyczną związaną z kształceniem studentów stacjonarnych i zaocznych prowadził również zajęcia i był kierownikiem Studium Doktoranckiego Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska.

Autor ponad 100 publikacji, w tym 2 książki oraz 2 patenty.

Promotor 4 doktoratów.

Uczestniczył, bądź prowadził badania w ramach projektów zleconych przez Komitet Badań Naukowych, jako kierownik, główny wykonawca lub wykonawca. Opracował jako autor, lub współautor, wiele rozwiązań użytkowych dla potrzeb przemysłu górniczego na terenie Śląska oraz LGOM-u. Jako główny wykonawca przygotował specjalistyczne oprogramowanie komputerowe w dziedzinie modelowania stanu deformacji pogórniczych oraz systemu informacji o terenie górniczym. Zbudowane pakiety informatyczne zostały wdrożone.

Członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Geodetów Górniczych (ISM), Sekcji Mechaniki Górotworu, Sekcji Geodezji Przemysłowej i Komisji Górniczo-Geodezyjnej PAN,

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Zasługi, Srebrna Odznaka Zasłużonego dla Górnictwa RP, Srebrna Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, trzykrotnie otrzymał Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego,, wiele nagród resortowych oraz 16-ktotnie Nagrodę Rektora AGH.

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/?idA=01876&idform=1&afi=1&f1Search=1&fodR=2005&fdoR=2019&fagTP=0

Źródła do biogramu

Książki

  • Księga tytułów i stopni naukowych : uzyskanych na Wydziale Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska w latach 1951-2001. [AGH]. Red. J. Bernasik. Kraków 2001, s. 34, [foto]
  • [Skład Osobowy Akademii Górniczej … 1973/74]. Kraków 1975, s. 41
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 280


stan na dzień 20.04.2020'