Andrzej Gonet

Andrzej Gonet
Nazwisko	Gonet
Imię / imiona	Andrzej
Tytuły / stanowiska	Prof. nadzw. dr hab. inż.
Data urodzenia	7 stycznia 1951
Miejsce urodzenia	Krosno
Dyscyplina/specjalności	wiertnictwo
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Wiertnictwa Nafty i Gazu w latach 1990–1996, Dziekan Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu od 1996 r.
Wydział	Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Wiertniczo-Naftowy 1990 1993 Prodziekan Wydział Wiertniczo-Naftowy 1993 1995 Prodziekan Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu 1995 1996 Dziekan Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu 1996 1999 Dziekan Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu 2008 2012 Dziekan Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu 2012 2016

Prof. nadzw. dr hab. inż. Andrzej Gonet (1951–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: Specjalność: wiertnictwo

Nota biograficzna

Urodził się 7 stycznia 1951 roku w Krośnie.

W 1970 roku ukończył Technikum Elektryczne w Turaszówce, obecnie należy do Krosna.

W 1975 roku ukończył studia na Wydziale ?????? AGH , specjalizacja górnictwo i geologia. Uzyskał tytuł najlepszego studenta AGH w konkursie "Primus inter pares" i drugi student środowiska krakowskiego.

W 1975 roku rozpoczął pracę w ????? Wydział ????.

W 1976 roku ukończył studia podyplomowe w AGH o specjalności "Pedagogika wyższego szkolnictwa technicznego i w 1977 roku "Systemy przetwarzania informacji" oraz w 1981 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim "Informatykę".

W 1980 roku na podstawie pracy "Metodyka rozmieszczenia stabilizatorów w aspekcie sterowania odchyleniem głębokich otworów wiertniczych" napisanej pod kierunkiem profesora Karola Wojnara uzyskał doktorat.

Doktorat w 1980 r., habilitacja w 1990 r.

Od 1975 r. zatrudniony w AGH: asystent (1975–80), adiunkt (1980–94), profesor nadzwyczajny (1994), kierownik Zakładu Wiertnictwa (1990–96), prodziekan Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu (1990–96). Od 1999 r. jest także prorektorem Wyższej Szkoły Zawodowej w Krośnie.

Członek Komitetu Górnictwa Polskiej Akademii Nauk (od 1968 r.), członek komitetu redakcyjnego zeszytów naukowych AGH „Wiertnictwo, Nafta, Gaz”, członek zespołów doradców prezesa Wyższego Urzędu Górniczego ds. ratowania Kopalni Soli w Wieliczce.

Autor ok. 90 publikacji; współautor zabezpieczania kopalni soli w Wieliczce, Kłodawie i Rumunii przed zagrożeniem wodnym.

W latach 2000–2004 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Krośnie.

///////////////////////////////////////

W 1975 ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Doktoryzował się w 1980 na macierzystej uczelni[1]. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1989 na AGH w oparciu o pracę: Technologia stołowego wiercenia otworów kierunkowych w świetle badań modelowych i warunków geologicznych. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał 22 lipca 1998[2].

Jako nauczyciel akademicki związany z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie; w 1994 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2003 profesora zwyczajnego[3] (po zmianach prawnych profesora)[2]. W latach 1990–1996 był prodziekanem Wydziału Wiertniczo-Naftowego, a w latach 1996–1999 i 2008–2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu. Ponadto na AGH był zastępcą dyrektora Instytutu Wiertniczo-Naftowego (1987–1988) oraz kierownikiem Zakładu Wiertnictwa (1992–1996) i Zakładu/Katedry Wiertnictwa i Geoinżynierii (1999–2008)[1].

Był współorganizatorem powstałej w 1999 Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Krośnie[3], w której pracował na stanowisku profesora zwyczajnego[2]. W latach 1999–2000 był prorektorem tej uczelni, zaś w latach 2000–2004 pełnił funkcję jej rektora[1].

Autor ponad 360 publikacji[1], promotor 10 doktorów[2]. Uczestniczył w pracach zabezpieczających kopalnie soli w Wieliczce, Slănic Prahova, Kłodawie i Bochni[1]. Został członkiem Komitetu Górnictwa PAN i Komisji Zagrożeń Cywilizacyjnych PAU[2].

W 2004, za wybitne zasługi w pracy naukowej, dydaktycznej i organizacyjnej, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Otrzymał także Złoty Krzyż Zasługi (1995)[5] oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej (2000)[1].

///////////////////////

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej,

Źródła do biogramu

Książki

Źródło:

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. ??????
• [Skład Osobowy AGH … 19??/??]. Kraków 19??, s. ??????????
• Tyrański W.: Kto jest kim w Krakowie : lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska : edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku). Kraków 2000, s. 99
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 101, [foto]

Inne

stan na dzień 27.11.2020