Henryk Bogowid Korwin-Krukowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox dhc | {{Infobox dhc | ||
| name = Henryk Bogowid Korwin-Krukowski | | name = Henryk Bogowid Korwin-Krukowski | ||
| image = | | image = Henryk_Korwin-Krukowski.jpg | ||
| family-name = Korwin-Krukowski | | family-name = Korwin-Krukowski | ||
| given-name = Henryk | | given-name = Henryk | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| native_name = | | native_name = | ||
| native_name_lang = | | native_name_lang = | ||
| image = | | image = Henryk_Korwin-Krukowski.jpg | ||
| image_size = 11980 | | image_size = 11980 | ||
| alt = | | alt = | ||
Wersja z 15:49, 20 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. inż. Henryk Bogowid Korwin-Krukowski (1860–1937)
Specjalność: metalurgia
Urodził się w Myzie-Sakach (pow. kobryński, gubernia grodzieńska) 23 lutego 1860 roku, zmarł w Warszawie 19 kwietnia 1937 roku. Ukończył Instytut Górniczy w Petersburgu. Początkowo pracował w przemyśle rosyjskim, od 1907 r. rozpoczął pracę na kursach zawodowych w Warszawie. Był jednym z założycieli Politechniki Warszawskiej. W latach 1915–1920 docent technologii metali i kierownik Zakładu Metalurgicznego PW. W 1920 r. został powołany na profesora i organizatora Wydziału Hutniczego AG. W 1921 r. rozpoczął wykłady z metalografii i obróbki cieplnej. Nie zgodził się zostać Dziekanem Wydz. Hutniczego, jednak jako organizator tego Wydziału i początkowo jako jedyny metalurg wśród profesorów Akademii, był właściwie jego faktycznym kierownikiem. W latach 1925–1929 pełnił funkcję Prodziekana. Brał również czynny udział w pracach Komitetu Rozbudowy Wydziału Hutniczego z Funduszu Daru Polskiego Hutnictwa Żelaza. Profesor honorowy AG.
Współpracował z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, brał udział w Komisji Słownictwa Technicznego ANT, redagował również dział hutniczy w „Przeglądzie Górniczo-Hutniczym”. Jego dorobek naukowy został tylko w części opublikowany, reszta pozostała w postaci notatek i zapisków. W pracach tych poruszał nie tylko zagadnienia rud żelaznych, biegu wielkiego pieca, koksowania węgli, ale i stali damasceńskiej.
Źródło:
- Biuletyn Informacyjny Pracowników [AGH] 1994 nr 5. s. 6, 18
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 116–118