Czesław Kuźniar: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{Infobox scientist | {{Infobox scientist | ||
| name = Czesław Kuźniar | | name = Czesław Kuźniar | ||
| image = | | image = Czeslaw_Kuzniar.jpg | ||
| family-name = Kuźniar | | family-name = Kuźniar | ||
| given-name = Czesław | | given-name = Czesław | ||
| Linia 9: | Linia 9: | ||
| native_name = | | native_name = | ||
| native_name_lang = | | native_name_lang = | ||
| image = | | image = Czeslaw_Kuzniar.jpg | ||
| image_size = 10481 | | image_size = 10481 | ||
| alt = | | alt = | ||
Wersja z 15:50, 20 sty 2014
| Czesław Kuźniar | |
|---|---|
| Nazwisko | Kuźniar |
| Imię / imiona | Czesław |
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr |
| Data urodzenia | 1889 |
| Data śmierci | 1955 |
| Dyscyplina/specjalności | geologia
|
Doc. dr Czesław Kuźniar (1889–1955)
Specjalność: geologia
Urodził sie w Suchej Podhalańskiej, później przeniósł się do Krakowa gdzie ukończył szkołę średnią. Studiował geologię na UJ oraz w Ecole Nationale Superieure des Mines w Paryżu. W 1913 r. wydał pracę „Skały osadowe tatrzańskie”, za którą uzyskał stopień doktora filozofii z zakresu geologii i mineralogii. W 1913 r. wyjechał na Kaukaz i do wybuchu I-szej wojny światowej pozostał w Rosji jako ekspert geologiczny. Po wojnie przeniósł się do Warszawy, objął kierownictwo Wydziału Kruszcowego PIG-u. Równocześnie prowadził wykłady na wyższych uczelniach.
W 1926 r. habilitował sie na AG na Wydziale Górniczym. W latach 1926–1934 wykładał geologię ogólną dla studentów Wydziału Górniczego, wykładał również geologię złóż rud na PW.
Większość wyników badań ogłaszał w postaci komunikatów jako sprawozdania z posiedzeń naukowych PIG. Zakres jego badań był szeroki, początkowo zajmował się petrografią skał osadowych, później zagadnieniami tektonicznymi, był autorem hipotezy o płaszczowinowej budowie Gór Świętokrzyskich. Prowadził prace kartograficzne na arkuszach Wieliczka i Myślenice. Prowadził również badania nad złożami soli, zwłaszcza soli potasowych.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 121–122