Czesław Cempel: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 38: Linia 38:


== Odznaczenia i nagrody ==
== Odznaczenia i nagrody ==
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], nagrody Wydziału IV PAN, nagrody resortowe (wielokrotnie), nagrody zespołowe NOT, Medal Pamiątkowy Politechniki Poznańskiej i inne
[[Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski]], [[Medal Komisji Edukacji Narodowej]], nagrody Wydziału IV PAN, nagrody resortowe (wielokrotnie), nagrody zespołowe NOT, Medal Pamiątkowy Politechniki Poznańskiej i inne



Wersja z 08:21, 13 wrz 2021

Czesław Cempel
Czeslaw Cempel.jpg
Nazwisko Cempel
Imię / imiona Czesław
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab.
Tytuły honorowe AGH Doktor Honoris Causa AGH
Data urodzenia 22 lipca 1938
Miejsce urodzenia Biskupice
Data śmierci 21 sierpnia 2021
Dyscyplina/specjalności mechanika, diagnostyka maszyn, dynamika układów, inżynieria systemów, wibroakustyka


Rok przyznania doktoratu h.c. AGH 2004
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH za wybitny wkład w rozwój mechaniki, w szczególności za stworzenie podstaw wibroakustycznej diagnostyki maszyn
Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. zw. dr hab. Czesław Cempel (1938-2021)

Dyscyplina/specjalności: mechanika, diagnostyka maszyn, dynamika układów, inżynieria systemów, wibroakustyka

Nota biograficzna

Urodził się 22 lipca 1938 roku w Biskupicach koło Ostrowa Wielkopolskiego. Zmarł 21 sierpnia 2021 roku.

Absolwent Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu 1962, doktorat 1968 na Politechnice Poznańskiej, doktor habilitowany 1971, profesor nadzwyczajny 1977, profesor zwyczajny 1985.

Po studiach w latach 1962–1964 pracował jako asystent w Katedrze Akustyki i Teorii Drgań Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 1964 roku pracował w Politechnice Poznańskiej, na Wydziale Budowy Maszyn w Instytucie Mechaniki Stosowanej, najpierw jako starszy asystent (1964–1968), adiunkt (1968–1972), docent (1972–1977). Kierownik Zakładu Dynamiki i Wibroakustyki Maszyn od 1974 roku, wicedyrektor Instytutu Mechaniki Stosowanej w latach 1974–1981, 1983–1987 i jako dyrektor w latach 1987–1991. Kierownik studium doktoranckiego „Dynamika Maszyn” oraz studiów podyplomowych „Diagnostyka Maszyn”. Członek Senatu w latach 1978–1990. W latach 1993–1999 dziekan Wydziału Budowy Maszyn i Zarządzania.

Od wczesnych lat 70-tych podejmuje współpracę naukową i organizacyjną z liczącymi się ośrodkami naukowymi krajowymi i zagranicznymi.

Badania: dynamika układów mechanicznych liniowych i nieliniowych, dynamika układów nieciągłych i z uderzeniami, eliminacje drgań maszyn i urządzeń, minimalizacja i wibroizolacja drgań, wibroakustyka maszyn, minimalizacja i lokalizacja źródeł hałasu, wibroakustyczna diagnostyka maszyn: podstawy i zastosowania, procesory energii jako modele maszyn i systemów działaniowych. Uznawany za twórcę polskiej szkoły naukowej wibroakustycznej diagnostyki maszyn. Autor pierwszej krajowej monografii „Wibroakustyka Stosowana”.

Autor ponad 400 prac opublikowanych w czasopismach krajowych, zagranicznych i sprawozdaniach z konferencji, 14 monografii, książek i podręczników akademickich, w tym dwie („Podstawy Wibroakustycznej Diagnostyki Maszyn”, „Wibroakustyczna Diagnostyka Maszyn”) tłumaczone na język niemiecki, angielski i chiński, i jednej współautorskiej z prof. H. G. Natke na temat Holistycznej Dynamiki Systemów Mechanicznych. Autor i współautor kilkunastu patentów.

Był opiekunem ponad 150 prac dyplomowych, promotorem 17 prac doktorskich, konsultantem i opiekunem wielu habilitacji z wibroakustyki i diagnostyki.

Członek wielu organizacji, instytucji i towarzystw krajowych i zagranicznych. Wykładał na takich uczelniach, jak: RWTH – Aachen, Politechnika Brimingham, MIT – Cambridge, Uniwersytet Kaiserslautern, Uniwersytet Hanower, Shenyang Chiny, Uniwersytet Oulu. Pierwszy (1977) i wieloletni przewodniczący Zespołu Diagnostyki przy Komitecie Budowy Maszynh PAN i utworzonego w 1990 roku Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Technicznej, Komitetu Badań Naukowych 1991–1997, 2000-2008. Od 2007 roku kierownik panelu tematycznego Bezpieczeństwo Techniczno-Technologiczne w przedsięwzięciu Foresight – Polska 2020.

Członek korespondent PAN 1994, doktor honoris causa Politechniki Szczecińskiej 1996, członek Akademii Inżynierskiej w Polsce 1998. Senat AGH 24 listopada 2004 roku nadał Mu tytuł doktora honoris causa. Wręczenie insygniów godności odbyło się 16 lutego 2005 roku.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrody Wydziału IV PAN, nagrody resortowe (wielokrotnie), nagrody zespołowe NOT, Medal Pamiątkowy Politechniki Poznańskiej i inne

Źródła do biogramu

Książki

  • Diagnostyka wibroakustyczna maszyn : od sztuki pomiaru wspartej intuicją do nauki i technologii wspartej agentami diagnostycznymi. Profesor Czesław Cempel doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. Kraków 2005, s. 4–33, [foto]
  • Engel Z.: Sześćdziesiąt lat minęło... Kraków 2012, s. 144-145, [foto]
  • Informator nauki polskiej 2003. T. 4A : ludzie nauki A - O. Warszawa 2003, s. 119
  • Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 1 : A - G. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa [ca 1998], s. 207–208, [foto]

Artykuły

  • Batko W.: Doktorat honoris causa AGH dla Profesora Czesława Cempla. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005 nr 139, s. 21-22
  • Uroczystość wręczenia godności doktora honoris causa AGH prof. Czesławowi Cemplowi : 16 luty 2005 r. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 2005 nr 139, s. [24], [foto]

Inne

stan na dzień 02.03.2018