Kazimierz Przybylski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 19: Linia 19:


== Nota biograficzna ==
== Nota biograficzna ==


Urodził się 29 stycznia 1945 roku w Łukowie. Zmarł 10 grudnia 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Urodził się 29 stycznia 1945 roku w Łukowie. Zmarł 10 grudnia 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
Linia 33: Linia 32:
W 1989 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.
W 1989 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.


Od 1993 roku był profesorem nadzwyczajnym AGH.


W 1995 roku otrzymał tytuł profesora.
W 1995 roku otrzymał tytuł profesora.


Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
Był specjalistą w zakresie korozji wysokotemperaturowej i chemii defektów punktowych, autor licznych prac dotyczących badań kinetyki i mechanizmu utleniania oraz siarkowania materiałów metalicznych, dyfuzji i struktury defektów w tlenkach i siarczkach metali przejściowych oraz wysokotemperaturowych nadprzewodników ceramicznych.
WIMiC-kfmp, Katedra Fizykochemii i Modelowania Procesów


Organizator wielu konferencji i szkół międzynarodowych.
W ramach wielostronnej, szerokiej współpracy z renomowanymi zagranicznymi ośrodkami naukowo-badawczymi odbył kilkadziesiąt staży i wizyt krótkoterminowych, podczas których realizował wspólne badania i przedstawiał uzyskane przez siebie wyniki. W latach 1978-1980 odbył staż w McMaster University w Kanadzie, w latach 1984–87 w Massachusetts Institute of Technology w USA. Jako profesor wizytujący wykładał w: Max-Planck Institut (Niemcy), McMaster University w Kanadzie, Tokyo Institute of Technology w Japonii, Universite de Bourgogne we Francji), Johannes Kepler Universitaet w Austrii. Był współorganizatorem i wykładowcą Międzynarodowej Szkoły Nadprzewodnictwa Wysokotemperaturowego w Eger na Węgrzech.


od 1993 r. profesor nadzwyczajny AGH.
Był organizatorem wielu konferencji i szkół międzynarodowych.
 
Odbył staże w McMaster University, Kanada (1978–80); Massachusetts Institute of Technology, USA (1984–87). Jako profesor wizytujący wykładał w: Max-Planck Institut (Niemcy), McMaster University (Kanada), Tokyo Institute of Technology (Japonia), Universite de Bourgogne (Francja), Johannes Kepler Universitaet (Austria). Współorganizator i wykładowca Międzynarodowej Szkoły Nadprzewodnictwa Wysokotemperaturowego w Eger (Węgry).


Autor ponad 260 publikacji.
Autor ponad 260 publikacji.
Linia 49: Linia 46:
Promotor 8 prac doktorskich.
Promotor 8 prac doktorskich.


Działalność naukowa obejmuje badania kinetyki oraz mechanizmu utleniania i siarkowania metali i stopów, dyfuzji i struktury defektów w tlenkach i siarczkach metali przejściowych oraz badania wysokotemperaturowych nadprzewodników ceramicznych w aspekcie ich syntezy i właściwości fizykochemicznych. W dziedzinie korozji wysokotemperaturowej metali do nowatorskich badań należy określenie wpływu pierwiastków aktywnych i ziem rzadkich na właściwości żaroodporne wybranych stopów metalicznych z wykorzystaniem metody implantacji jonowej. Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, International Society for Hybrid Microelectronics, Materials Research Society.
Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, International Society for Hybrid Microelectronics, Materials Research Society, National Association of Corrosion Engineers (NACE), Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Termicznej Analizy Różnicowej,
 
/////////////////////////////////
 
specjalista w zakresie korozji wysokotemperaturowej i chemii defektów punktowych, autor licznych prac dotyczących badań kinetyki i mechanizmu utleniania oraz siarkowania materiałów metalicznych, dyfuzji i struktury defektów w tlenkach i siarczkach metali przejściowych oraz wysokotemperaturowych nadprzewodników ceramicznych.
 
W ramach wielostronnej, szerokiej współpracy z renomowanymi zagranicznymi ośrodkami naukowo-badawczymi odbył kilkadziesiąt staży i wizyt krótkoterminowych, podczas których realizował wspólne badania i przedstawiał uzyskane przez siebie wyniki.
 
 
Pełnił liczne odpowiedzialne funkcje, m.in. był wice przewodniczącym Komisji Nauk Ceramicznych O/PAN w Krakowie oraz członkiem Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych dla kierunku Inżynieria Materiałowa.
 
 
Był członkiem prestiżowego naukowego stowarzyszenia międzynarodowego National Association of Corrosion Engineers (NACE), członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Termicznej Analizy Różnicowej.


Był wiceprzewodniczącym Komisji Nauk Ceramicznych O/PAN w Krakowie oraz członkiem Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych dla kierunku Inżynieria Materiałowa.


==== Odznaczenia i nagrody ====
==== Odznaczenia i nagrody ====
Linia 94: Linia 80:




 
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 22.12.2021</span>'''''
'''''<span style="color:red;">stan na dzień 21.12.2021</span>'''''

Wersja z 07:48, 22 gru 2021

Kazimierz Przybylski
Kazimierz Przybylski.jpg
Nazwisko Przybylski
Imię / imiona Kazimierz
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia 29 stycznia 1945
Miejsce urodzenia Łuków
Data śmierci 10 grudnia 2021
Dyscyplina/specjalności kinetyka
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki


Odznaczenia i nagrody Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. inż. Kazimierz Przybylski (1945–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, fizykochemia ciała stałego, korozja, inżynieria materiałowa, nauki chemiczne

Nota biograficzna

Urodził się 29 stycznia 1945 roku w Łukowie. Zmarł 10 grudnia 2021 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W 1964 roku ukończył Technikum Ceramiczne w Szczawnie-Zdroju.

W 1970 roku ukończył Wydział Ceramiczny AGH o specjalności chemik-ceramik.

W 1970 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty w Zakładzie Chemii Fizycznej Instytutu Chemii Ciała Stałego Wydziału Ceramicznego AGH.

W 1976 roku na podstawie pracy "Kinetyka utleniania kobaltu i dyfuzja własna w tlenku kobaltawym", napisanej pod kierunkiem profesora Stanisław Mrowca w Instytut Inżynierii Materiałowej WIMiC, uzyskał stopień doktora.

W 1989 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego.

Od 1993 roku był profesorem nadzwyczajnym AGH.

W 1995 roku otrzymał tytuł profesora.

Był specjalistą w zakresie korozji wysokotemperaturowej i chemii defektów punktowych, autor licznych prac dotyczących badań kinetyki i mechanizmu utleniania oraz siarkowania materiałów metalicznych, dyfuzji i struktury defektów w tlenkach i siarczkach metali przejściowych oraz wysokotemperaturowych nadprzewodników ceramicznych.

W ramach wielostronnej, szerokiej współpracy z renomowanymi zagranicznymi ośrodkami naukowo-badawczymi odbył kilkadziesiąt staży i wizyt krótkoterminowych, podczas których realizował wspólne badania i przedstawiał uzyskane przez siebie wyniki. W latach 1978-1980 odbył staż w McMaster University w Kanadzie, w latach 1984–87 w Massachusetts Institute of Technology w USA. Jako profesor wizytujący wykładał w: Max-Planck Institut (Niemcy), McMaster University w Kanadzie, Tokyo Institute of Technology w Japonii, Universite de Bourgogne we Francji), Johannes Kepler Universitaet w Austrii. Był współorganizatorem i wykładowcą Międzynarodowej Szkoły Nadprzewodnictwa Wysokotemperaturowego w Eger na Węgrzech.

Był organizatorem wielu konferencji i szkół międzynarodowych.

Autor ponad 260 publikacji.

Promotor 8 prac doktorskich.

Członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, International Society for Hybrid Microelectronics, Materials Research Society, National Association of Corrosion Engineers (NACE), Polskiego Towarzystwa Kalorymetrii i Termicznej Analizy Różnicowej,

Był wiceprzewodniczącym Komisji Nauk Ceramicznych O/PAN w Krakowie oraz członkiem Komisji Akredytacyjnej Uczelni Technicznych dla kierunku Inżynieria Materiałowa.

Odznaczenia i nagrody

Srebrny Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, dwukrotnie Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego, Nagroda Sekretarza Naukowego IV-go Wydziału Polskiej Akademii Nauk, Wyróżnienie Naukowe na Konferencji Międzynarodowej "Gordon Research Conference on Corrosion", wielokrotnie Nagrody Rektora AGH

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/przybylski-kazimierz-02289

Źródła do biogramu

Książki

  • Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 2. Pion hutniczy. Kraków 1979, s. 226
  • Kto jest kim w ceramice : 50-lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 133-134, [foto]
  • [Skład Osobowy AGH … 1970/71]. Kraków 1971, s. 66
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 290, [foto]

Artykuły

Inne


stan na dzień 22.12.2021