Henryk Marcak

Henryk Marcak
Nazwisko	Marcak
Imię / imiona	Henryk
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab. inż.
Data urodzenia	1 grudnia 1939
Miejsce urodzenia	Las
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego (1984–1987)
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska 1984 1987

Prof. dr hab. inż. Henryk Marcak (1939–) biogram będzie uzupełniony

Dyscyplina/specjalności: geofizyka, geofizyka górnicza

Nota biograficzna

Urodził się 1 grudnia 1939 roku w Lesie koło Żywca.

W 1964 roku ukończył Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy AGH. Następnie w 1966 roku ukończył fizykę w Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W 1964 roku rozpoczął pracę asystenta stażysty w Zakładzie Geofizyki Ogólnej Katedry Geofizyki Geologicznej Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W latach 1966-1971 był kierownikiem Pracowni Pracowni Metod Matematycznych w Instytucie Naftowym. W tym czasie prowadził wykłady zlecone w Katedrze Geofizyki Kopalnianej WG-P.

Pracował też w Instytucie Podstaw Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk.

W 1971 roku w PAN uzyskał stopień doktora.

W latach 1974-1980 był kierownikiem Zakładu Geofizyki Górniczej Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Stosowanej i Geologii Naftowej, a w latach 1980-1991 Międzyresortowego Instytutu Geofizyki Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH.

W 1979 roku na podstawie rozprawy "Statystyczne modele interpretacji wyników pomiarów geofizycznych z kopalń dla prognozowania stanu zagrożenia tąpaniami" na WG-P AGH uzyskał stopień doktora habilitowanego.

W latach 1984–1987 był prodziekanem Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego..

W 1990 roku uzyskał tytuł profesora.

W latach 1992-1996 był kierownikiem Zakładu Geofizyki Wydziału Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska.

Profesor zwyczajny od 1998 roku.

Odbył staż naukowy w WNI w Moskwie, w latach 1980–1981 visiting scientist w CISRO Geomechanical Division w Melbourne, w latach 1991 i 1994 odbył warsztaty naukowe w CITP Triest.

Działalność naukowo-badawcza: wprowadzenie stochastycznego modelu ośrodka geologicznego do interpretacji pomiarów geofizycznych; modele deformacji eksploatowanego górotworu, poprzedzające tąpnięcie, możliwe do rozpoznawania metodami geofizycznymi; modele pola falowego i wykorzystanie interferencyjnych fal sejsmicznych do oceny miąższości stref spękanych; modele zmian zachodzących w ośrodku skalnym pod wpływem przepływu gazów i cieczy, które mogą być rozpoznane metodami geofizycznymi.

Autor ok. 150 publikacji, w tym książek, m.in. współautor książki „Geofizyka górnicza”, autor wielu ekspertyz. Promotor prac doktorskich.

Członek Komitetu Geofizyki PAN 1993–; Environmental and Engineering Geophysical Society 1994–; Near-Surface Gephysical Society 1994–; Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Górotworu; Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Naftowego; Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa oraz Rady Naukowej Instytutu Geofizyki PAN 1993–1996

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi,

Dyrektor Górniczy I st., trzykrotnie Min. Szkolnictwa Wyższego (I st.), (II st.), Rektora AGH 1979, Złota i Srebrna Odznaka Honorowa SITPNiG, Srebrna Odznaka „Zasłużony dla woj. katowickiego”, Złota Odznaka NOT, Złota Odznaka za Zasługi dla Ochrony Środowiska,

Bibliografia publikacji

https://bpp.agh.edu.pl/autor/marcak-henryk-02073

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 1. Pion górniczy. Kraków 1979, s. 201
• [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s. 76
• [Skład Osobowy AGH … 1966/67]. Kraków 1967, s. 99
• [Skład Osobowy AGH … 1986/87]. Kraków 1986, s. 70
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 222
• Współcześni uczeni polscy : słownik biograficzny. T. 3 : M – R. Red. nauk. J. Kapuścik. Warszawa 2000, s. 84-85, [foto]

Inne

stan na dzień 21.03.2022