Zbysław Popławski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 7: | Linia 7: | ||
|death_date=1 sierpnia 2007 | |death_date=1 sierpnia 2007 | ||
|death_place=Kraków | |death_place=Kraków | ||
|fields=ruch drogowy, mechanika | |fields=ruch drogowy, mechanika | ||
|faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych | |faculty=Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych | ||
}} | }} | ||
Dr hab. inż. '''Zbysław Popławski''' (1913-2007) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' | Dr hab. inż. '''Zbysław Popławski''' (1913-2007) '''<span style="color:red;">biogram będzie uzupełniony</span>''' | ||
Dyscyplina/specjalności: ruch drogowy, mechanika | Dyscyplina/specjalności: ruch drogowy, mechanika | ||
== Nota biograficzna == | == Nota biograficzna == | ||
Wersja z 06:32, 25 lip 2022
| Zbysław Popławski | |
|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |
| Nazwisko | Popławski |
| Imię / imiona | Zbysław |
| Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 10 lipca 1913 |
| Miejsce urodzenia | Dębica |
| Data śmierci | 1 sierpnia 2007 |
| Miejsce śmierci | Kraków |
| Dyscyplina/specjalności | ruch drogowy, mechanika |
| Wydział | Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych
|
Dr hab. inż. Zbysław Popławski (1913-2007) biogram będzie uzupełniony
Dyscyplina/specjalności: ruch drogowy, mechanika
Nota biograficzna
Urodził się 10 lipca 1913 roku w Dębicy. Zmarł 1 sierpnia 2007 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
W 1931 roku uzyskał maturę w II Gimnazjum Klasycznym w Przemyślu.
W 1931 roku rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. W tym samym roku wraz z siedmioma kolegami założył Korporację Akademicka Slavia. Wydarzenie to wpłynęło na całe jego życie. Związał się z ruchem korporacyjnym, któremu pozostał wierny aż do śmierci.
Studiował 9 lat. Absolutorium uzyskał w 1940 roku, już pod okupacją radziecka, zaś dyplom uzyskał na Politechnice Śląskiej w 1946 roku.
Wybuch wojny w 1939 roku zastał go w Zakładach Ostrowieckich, gdzie społecznie pracował przy nadzorze produkcji zbrojeniowej. Aresztowany przez Niemców uciekł z niewoli i powrócił do Lwowa. W następnych latach pracował w firmie transportowej oraz prowadził w Tarnopolu szkołę samochodową.
Od 1942 roku uczestniczył w działalności konspiracyjnej, jako żołnierz Armii Krajowej. W czerwcu 1944 roku opuścił Lwów i przeprowadził się do Nowego Sącza. W pierwszych latach powojennych prowadził tam szkołę nauki jazdy samochodem, a następnie rozpoczął pracę w tamtejszym Technikum Samochodowym.
W 1953 roku przeniósł się do Krakowa.
W 1953 roku rozpoczął pracę starszego asystenta w Zakładzie i Katedrze Maszynoznawstwa Ceramicznego Wydziału Ceramicznego AGH.
W 1965 roku na podstawie pracy "Badanie doświadczalne łożysk ślizgowych odwróconych z powłoką stilonową", napisanej pod kierunkiem Tadeusza Opolskiego na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych, uzyskał stopień doktora.
W 1968 roku rozpoczął prace adiunkta w Katedrze Podstaw Konstrukcji Maszyn Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych.
Z powodu korporacyjnej działalności w okresie przedwojennym oraz publicznego wyrażania swoich poglądów politycznych - w okresie pracy w AGH - był szykanowany przez czynniki partyjne i pomijany w awansach i wyróżnieniach naukowych i zawodowych. Przez niemal ćwierć wieku pozostawał tzw. "żelaznym" adiunktem. Mimo znacznego dorobku naukowego, przygotowanej pracy habilitacyjnej oraz możliwości na innych uczelniach w Polsce nie godził się na przystąpienie do kolokwium habilitacyjnego poza macierzystą uczelnią.
Zajmował się ruchem drogowym, mechaniką i trybologią.
Autor ponad 50 publikacji, w tym 6 książek oraz 3 skryptów.
Był działaczem, historykiem i archiwistą ruchu korporacyjnego. Uznawany za jednego z najwybitniejszych znawców tej problematyki w historii Polski. Po 1989 roku wspierał reaktywację wielu korporacji akademickich w Polsce.
Był sekretarzem naukowym kwartalnika PAN "Zagadnienia Eksploatacji Maszyn".
Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego, Naczelnej Organizacji Technicznej i Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich (SIMP). ponad to prowadził ożywioną działalność w licznych organizacjach społecznych.
W 1979 roku przeszedł na emeryturę. Dopiero w tym okresie możliwe się stało zamknięcie przewodu habilitacyjnego. W dalszym ciągu pozostawał związany z AGH. Juz jako emeryt był współorganizatorem NSZZ "Solidarność" w AGH.
Odznaczenia i nagrody
Złota Odznaka i Dyplom Honorowy Związku Polskich Korporacji Akademickich
Źródła do biogramu
Książki
- [Skład Osobowy AGH … 1953/54]. Kraków 1954, s. 86
- [Skład Osobowy AGH … 1968/89]. Kraków 1969, s. 87
- Szkoły. Nauczyciele. Uczniowie : przyczynek do historii szkolnictwa, oświaty i wychowania na obszarze Kresów Południowo-Wschodnich II Rzeczypospolitej. W oprac. J. Kowalczuka. Kraków 2017, s. 250, 295-301, [foto] (Monografia Wydawnictw Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie)
Inne
- Zbysław Popławski – Wikipedia, wolna encyklopedia [online] [przeglądany 22.07.2022]. Dostępny w: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbys%C5%82aw_Pop%C5%82awski
- Zbysław Popławski - Wikiwand [online] [przeglądany 22.07.2022]. Dostępny w: https://www.wikiwand.com/pl/Zbys%C5%82aw_Pop%C5%82awski
stan na dzień 22.07.2022