Tomasz Piech

Tomasz Piech
Nazwisko	Piech
Imię / imiona	Tomasz
Tytuły / stanowiska	Dr hab. inż., prof. Politech. Szczecińskiej
Data urodzenia	20 Kwietnia 1938
Miejsce urodzenia	Kraków
Data śmierci	8 stycznia 2010
Dyscyplina/specjalności	elektryka, metrologia wielkości nieelektrycznych, pomiary elektryczne, konstrukcja aparatury pomiarowej
Wydział	Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych

Dr hab. inż., prof. Politech. Szczecińskiej Tomasz Piech (1938-2010)

Dyscyplina/specjalności: elektryka, metrologia wielkości nieelektrycznych, pomiary elektryczne, konstrukcja aparatury pomiarowej

Nota biograficzna

Urodził się 20 kwietnia 1938 roku w Krakowie. Zmarł 8 stycznia 2010 roku. Pochowany na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.

Był synem prof. Tadeusza Piecha, pracownika AGH.

W 1955 roku w Krakowie uzyskał maturę. Wykazywał duże uzdolnienia muzyczne i w latach 1952-1954 był równocześnie uczniem Państwowej Szkoły Muzycznej, grając na altówce.

W 1962 roku na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej AGH uzyskał dyplom mgr inż. elektryka ze specjalnością elektrotechnika przemysłowa.

Będąc na ostatnim roku studiów podjął pracę w Hucie Aluminium w Skawinie i tam zbierał materiały do pracy magisterskiej na temat „Metody dokładnego pomiaru prądu stałego o natężeniu kilkudziesięciu kiloamperów ze szczególnym uwzględnieniem możliwości zastosowania czujników Halla produkcji krajowej".

W latach 1962-1964 odbywał staż przemysłowy m.in. w Hucie Aluminium w Skawinie, Sądeckich Zakładach Elektro-Węglowych w Biegonicach. Nabrał wówczas dużego doświadczenia zawodowego, które wykorzystywał później wielokrotnie w pracy naukowej i dydaktycznej.Wspólnie z bratem Andrzejem pracowali nad aparaturą kontrolno-pomiarową w anestezjologii. Efektem był wspólnie opatentowany w 1967 roku monitor sercowy.

W latach 1964-1976 pracował w AGH.

Początkowo związany z Zakładem Technologii Rur Katedry Plastycznej Przeróbki Metali Wydziału Metalurgicznego.

W 1971 roku na podstawie pracy "Badania rozkładu nacisków jednostkowych i elementarnych sił stycznych w obszarze odkształcenia podczas ciągnienia rur na trzpieniu swobodnym", napisanej pod kierunkiem profesora Zbigniewa Engela i obronionej na Wydziale Metalurgicznym, uzyskał doktorat i został adiunktem.

Następnie pracował w Pracowni Zastosowań Informatyki i Metalurgii Instytutu Podstaw Budowy MaszynWydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych.

W latach 1976-1980 pracował w Instytucie Przetwarzania i Użytkowania Energii Elektrycznej Politechniki Lubelskiej, a następnie na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Pracując w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Zwickau w NRD (Ingenieut Hochschule Zwickau w Saksonii) w 1988 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego.

W 1989 roku, już jako docent, przeniósł się na Politechnikę Szczecińską, na której pracował na stanowisku profesora aż do przejścia na emeryturę w 1998 roku. Początkowo pracował w Instytucie Inżynierii Materiałowej Wydziału Mechanicznego, a od 1997 roku w Zakładzie Elektrotechniki Przemysłowej Instytutu Elektrotechniki na stanowisku profesora nadzwyczajnego.

W 1998 roku przeszedł na emeryturę.

Odbył kilka zagranicznych staży naukowych, m.in.: Politechnika w Rydze, TU Zwickau, TU Otto von Guericke Magdeburg, Politechnika w Sofii.

Podstawową dziedziną jego działalności naukowej była metrologia wielkości nieelektrycznych metodami elektrycznymi, ze szczególnym uwzględnieniem pomiarów magnetycznych. Dużo uwagi poświęcał problematyce dynamiki pomiarów oraz konstrukcji aparatury pomiarowej. Wraz z grupą współpracowników podjął badania naukowe w zakresie badań magnetycznych szczególny nacisk kładąc na zastosowania sygnału Barkhausena do identyfikacji własności fizykomechanicznych materiałów ferromagnetycznych.

Autor około 70 publikacji, w tym kilku monografii naukowych i 15 patentów. Autor wydanej w 1997 roku, pierwszej na świecie tak obszernej monografii „Der Barkhausen-Effekt bei technischen Anwendungen", poświęconej zastosowaniom zjawiska Barkhausena w technice pomiarowej. Uczestnik wielu konferencji naukowych.

Był właścicielem firmy THOMAS Technical Measurements, produkującej aparaturę pomiarową do badania stanu naprężeń w materiałach ferromagnetycznych metodą szumu Barkhausena.

Członek stowarzyszeń naukowych w kraju i za granicą, m.in.: Towarzystwa Anastezjologów Polskich, Stowarzyszenia Elektryków Polskich, SIMP, PTBN, PTBNiDT, Sekcji Inżynierii Powierzchni KN PAN, Komisji Kształcenia Komitetu Metrologii i Aparatury Pomiarowej PAN oraz Niemieckiego Towarzystwa Badań Nieniszczących (DGZfP). Był członkiem-założycielem Stowarzyszenia na Rzecz Historycznych Organów Hansa Hummla w Olkuszu.

Źródła do biogramu

Książki

• Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919-1979. T. 3. Pion elektromechaniczny i Wydziały Górnicze. Kraków 1979, s. 120
• [Skład Osobowy AGH … 1964/65]. Kraków 1965, s.104
• [Skład Osobowy AGH … 19673/74]. Kraków 1975, s. 107
• Who is who absolwentów Wydziału Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki [AGH] : [w 45 lecie Wydziału 1952-1997]. Kraków 1999, s. 61, [foto]
• Who is who? elitarnego Wydziału Elektrycznego AGH. Red. J. Czajkowski, Z. K. Witek. Kraków 2002, s. 230,

Dziennik Polski 2018, nr 143 (22 VI 2018), s. A10 [nekr.]

Inne

• Biuletyn PTBNiDT SIMP - Nr 1 [online] [przeglądany 8.01.2021]. Dostępny w: http://www.ptbnidt.pl/strona/img/contents/files/Biuletyn%20PTBNiDT%20SIMP%20-%20Nr%201%20wydanie%20specjalne.pdf

• Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy Lokalizator Grobów [online] [przeglądany 8.01.2021]. Dostępny w: http://www.rakowice.eu/