Roman Ney

Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr hab. inż. Roman Ney (1931-)

Specjalność: geologia (geologia złóż, gospodarka surowcami mineralnymi, gospodarka energią)

Urodził się 18 lutego 1931 roku w Pińsku. W 1955 r. ukończył studia na Akademii Górniczo-Hutniczej; dr AGH — 1962, dr habilitowany — 1967, prof. nadzw. — 1972, prof. zw. — 1976.

W AGH początkowo zastępca asystenta, asystent, adiunkt (1952–1968), docent (1968–1971), profesor, dyrektor Instytutu Surowców Energetycznych (1979–1992), kierownik Katedry Polityki Energetycznej (1996–2001) na Wydziale Paliw i Energii. Rektor AGH w latach 1972–1975, 1979–1981.

Od 1976 r. członek PAN. Kierownik Zakładu Gospodarki Surowcami Mineralnymi, dyrektor Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN (1986-). Sekretarz Naukowy Oddziału w Krakowie (1978–1980), Sekretarz Wydziału Nauk o Ziemi i Nauk Górniczych (1984–1988). Sekretarz Naukowy PAN (1988–1989), Wiceprezes (1990–1992).

Członek Komitetu Gospodarki Surowcami PAN (przewodniczący 1979-), Komitetu Prognoz „Polska w XXI wieku” (przewodniczący 1990–1992, wiceprzewodniczący 1993-), członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego.

Badania: opracowanie (w wyniku badań porównawczych w Polsce, na Ukrainie, w Rumunii, na Morawach i w Słowacji) nowego ujęcia budowy geologicznej zapadliska przedkarpackiego i obszarów przyległych (co przyczyniło się do rozwoju poszukiwań naftowych i odkrycia złóż gazu); opracowanie podstaw naukowych i stworzenie nowego kierunku badań: gospodarka surowcami mineralnymi (zorganizowanie w PAN komitetu problemowego Gospodarki Surowcami Mineralnymi oraz jednostki naukowej Centrum Podstawowych Problemów Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią); współinicjator badań nad wykorzystaniem energii geotermalnej dla ciepłownictwa (stworzenie szkoły naukowej w Krakowie w ramach PAN i AGH); polityka energetyczna i odnawialne źródła energii; współorganizator w AGH nowego Wydziału Paliw i Energii.

Działalność pozanaukowa: Podsekretarz Stanu w MNSWiT (1974–1978); przewodniczący Państwowej Rady Energetycznej (1984–1991), członek Prezydium Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (1979–1990), zastępca przewodniczącego Rady Naukowej Tatrzańskiego Parku Narodowego (1991-); członek Rady Nardzorczej Geotermii Podhalańskiej S.A.; członek Komisji Ochrony Kopalni Soli i Miasta Wieliczka (1978-); poseł Sejmu IX kadencji (1989–1991; przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego); członek Społecznej Rady Planowania przy CUP (1993-).

Autor licznych prac oryginalnych, książek, patentów i ekspertyz. Promotor prac doktorskich i habilitacyjnych.

Źródło:

• Uchwała nr 49/2005 Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r. w sprawie nadania tytułu Doktora Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej Prof. Romanowi Neyowi. Protokół z posiedzenia Senatu AGH z dnia 27 kwietnia 2005 r.. s. 26
• Informator nauki polskiej 2003. T. 4A : Ludzie nauki A - O. Warszawa 2003. S. 680
• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M — R. Warszawa 2000. S. 283
• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 2. Warszawa 1989. S. 905
• Zaproszenie Rektora Akademii Górniczo-Hutniczej na uroczyste posiedzenie senatu AGH poświęcone nadaniu godności doktora honoris causa prof. Romanowi Neyowi, portr.
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 246