Aleksander Wacław Krupkowski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
| nationality = | | nationality = | ||
| fields = przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | | fields = przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | ||
| function = Dziekan Wydziału Hutniczego ( | | function = Dziekan Wydziału Hutniczego (1936–39) i Metalurgicznego (1945–47) | ||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
Linia 52: | Linia 52: | ||
Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych | ||
Urodził się w Nadarzynie k. Pruszkowa | Urodził się 27 marca 1894 r. w Nadarzynie k. Pruszkowa, zmarł 1 maja 1978 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studia metalurgiczne w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu (1912–17), studia uzupełniające w Uniwersytecie w Lejdzie (1927–28) i w Politechnice Warszawskiej (1928). W wyniku Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu i w Sachsenhausen. | ||
Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował w PW a od 1923 r. w AG jako adiunkt, następnie po habilitacji prof. nadzw. od 1930 r., kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali ( | Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował w PW a od 1923 r. w AG jako adiunkt, następnie po habilitacji prof. nadzw. od 1930 r., kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali (1930–45), profesor zw. (1937), kierownik Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych. Prowadził wykłady z metalurgii metali nieżelaznych w latach 1930–1939 i 1945–64. | ||
Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Przewodniczący Polskiego Komitetu Hutnictwa PAN i innych placówek naukowo-badawczych. Naczelny Redaktor „Archiwum Hutnictwa”. | Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Przewodniczący Polskiego Komitetu Hutnictwa PAN i innych placówek naukowo-badawczych. Naczelny Redaktor „Archiwum Hutnictwa”. | ||
Opublikował ok. 160 prac z zakresu naprężeń metali (m. in. wyprowadził tzw. wzór Krupkowskiego); wraz z M. Balickim opisał zjawiska zachodzące w procesie rekrystalizacji; sformułował paraboliczne prawo umocnienia metali polikrystalicznych i in. Autor 20 patentów. Twórca największej w Polsce szkoły metalurgicznej, zainicjował współpracę naukową z Institute of Metals, Iron and Steel Institute i Institute of Mining and Metallurgical Engineers w USA. | Opublikował ok. 160 prac z zakresu naprężeń metali (m.in. wyprowadził tzw. wzór Krupkowskiego); wraz z M. Balickim opisał zjawiska zachodzące w procesie rekrystalizacji; sformułował paraboliczne prawo umocnienia metali polikrystalicznych i in. Autor 20 patentów. Twórca największej w Polsce szkoły metalurgicznej, zainicjował współpracę naukową z Institute of Metals, Iron and Steel Institute i Institute of Mining and Metallurgical Engineers w USA. | ||
Członek korespon. ANT (1934), czł. zw.TNW, czł.rzecz. PAN, wiceprezes PAN ( | Członek korespon. ANT (1934), czł. zw. TNW, czł. rzecz. PAN, wiceprezes PAN (1962–65) i PAU, członek polskich i zagranicznych stowarzyszeń naukowych. | ||
Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN. | Doktor honoris causa AGH (1964 r.) oraz Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN. | ||
Źródło: | Źródło: | ||
* Biogramy uczonych polskich. | * Biogramy uczonych polskich. T. 4. Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 183–189 | ||
* Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. | * Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 357–359 | ||
* Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 130–131 | * Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 130–131 | ||
* Słownik polskich pionierów techniki. Katowice | * Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 111–112 | ||
* Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 99–104 | * Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 99–104 | ||
* | * Słownik biograficzny techników polskich. Z. 9. Warszawa 1998. S. 66–67 | ||
Wersja z 16:18, 21 sty 2014
Szablon:Infobox dhc Prof. zw. dr inż. Aleksander Wacław Krupkowski (1894–1978)
Specjalność: przeróbka plastyczna metali, analia techniczna metali, pirometalurgia, fizykochemia metali, podstawy termodynamiki, stopy metali nieżelaznych
Urodził się 27 marca 1894 r. w Nadarzynie k. Pruszkowa, zmarł 1 maja 1978 r. w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studia metalurgiczne w Instytucie Politechnicznym w Petersburgu (1912–17), studia uzupełniające w Uniwersytecie w Lejdzie (1927–28) i w Politechnice Warszawskiej (1928). W wyniku Sonderaktion Krakau był więziony w Krakowie, we Wrocławiu i w Sachsenhausen.
Dr nauk technicznych PW (1928). Początkowo pracował w PW a od 1923 r. w AG jako adiunkt, następnie po habilitacji prof. nadzw. od 1930 r., kierownik Katedry Innych poza Żelazem Metali (1930–45), profesor zw. (1937), kierownik Katedry Metalurgii Metali Nieżelaznych. Prowadził wykłady z metalurgii metali nieżelaznych w latach 1930–1939 i 1945–64.
Pracownik Instytutu Metali Nieżelaznych w Gliwicach, Instytutu Podstawowych Problemów Techniki PAN, Przewodniczący Polskiego Komitetu Hutnictwa PAN i innych placówek naukowo-badawczych. Naczelny Redaktor „Archiwum Hutnictwa”.
Opublikował ok. 160 prac z zakresu naprężeń metali (m.in. wyprowadził tzw. wzór Krupkowskiego); wraz z M. Balickim opisał zjawiska zachodzące w procesie rekrystalizacji; sformułował paraboliczne prawo umocnienia metali polikrystalicznych i in. Autor 20 patentów. Twórca największej w Polsce szkoły metalurgicznej, zainicjował współpracę naukową z Institute of Metals, Iron and Steel Institute i Institute of Mining and Metallurgical Engineers w USA.
Członek korespon. ANT (1934), czł. zw. TNW, czł. rzecz. PAN, wiceprezes PAN (1962–65) i PAU, członek polskich i zagranicznych stowarzyszeń naukowych.
Doktor honoris causa AGH (1964 r.) oraz Akademii Górniczej we Freibergu (1961). Jego imieniem nazwano Inst. Podstaw Metalurgii PAN.
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. T. 4. Nauki techniczne. Wrocław 1988. S. 183–189
- Uczeni Polscy XIX i XX stulecia. T. 2. Warszawa 1995. S. 357–359
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. Warszawa 1937. S. 130–131
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 111–112
- Nauka Polska 1961 nr 2 (34). s. 99–104
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 9. Warszawa 1998. S. 66–67