Stanisław Franciszek Żeromski: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = chemia | | fields = chemia | ||
| function = | | function = | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:19, 22 sty 2014
| Stanisław Franciszek Żeromski | |
|---|---|
| Nazwisko | Żeromski |
| Imię / imiona | Stanisław |
| Tytuły / stanowiska | Z-ca Prof. mgr inż. |
| Data urodzenia | 1898 |
| Data śmierci | 1955 |
| Dyscyplina/specjalności | chemia |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Walecznych (1939 r. w Modlinie). |
Z-ca Prof. mgr inż. Stanisław Żeromski (1898–1955)
Specjalność: chemia
Urodził się w Kijowie, zmarł w Gliwicach. Studiował na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu w Kijowie, oraz na Wydz. Chemicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie w 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera chemika. Praktykę zawodową odbył we Freibergu w firmie H. Seemann. W latach 1922–1939 pracował na PW. Po wojnie w latach 1940–1944 był nauczycielem w Chemicznej Szkole Zawodowej w Warszawie, od 1942 r. został asystentem w Wyższej Szkole Technicznej. W 1945 r. kierował laboratorium w Zakładach Górniczo-Hutniczych „Orzeł Biały” w Brzezinach Śląskich. Od 1947 r. organizował Instytut Chemii Nieorganicznej w Gliwicach. Następnie w latach 1952/53 prowadził wykłady zlecone i seminaria na Politechnice Śląskiej w Gliwicach.
W 1953 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora w Katedrze Technologii Materiałów Ogniotrwałych, Wydziału Ceramicznego AGH. Prowadził wykłady i ćwiczenia, przygotowywał również materiały do opracowania projektu nowego zakładu katedry, gdzie objął później stanowisko zast. Kierownika Katedry. Biorąc pod uwagę jego ogromne doświadczenie w projektowaniu i organizowaniu pracowni dydaktycznych i badawczych, Rada Wydziału Ceramicznego powierzyła mu przygotowanie materiałów do opracowania dokumentacji nowego gmachu Wydziału Ceramicznego.
Źródło:
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 228–231