Julian Tokarski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| fields = petrografia, mineralogia, gleboznawstwo
| fields = petrografia, mineralogia, gleboznawstwo
| function = Kierownik Zakładu Petrografii w latach 1949–60
| function = Kierownik Zakładu Petrografii w latach 1949–60
| faculty = Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 34: Linia 35:
| notable_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| known_for =  
| varia =
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_zoo =  
| author_abbrev_zoo =  

Wersja z 15:20, 22 sty 2014

Julian Tokarski
Julian Tokarski.jpg
Nazwisko Tokarski
Imię / imiona Julian
Tytuły / stanowiska Prof. dr
Data urodzenia 1883
Data śmierci 1961
Dyscyplina/specjalności petrografia, mineralogia, gleboznawstwo
Pełnione funkcje Kierownik Zakładu Petrografii w latach 1949–60
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska


Odznaczenia i nagrody Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL.

Prof. dr Julian Tokarski (1883–1961)

Specjalność: petrografia, mineralogia, gleboznawstwo

Urodzony w Stanisławowie, zmarł w Krakowie. Studiował w Uniwersytecie Lwowskim. Studia uzupełniające przeszedł na Uniwersytecie w Wiedniu. W 1904 r. uzyskał doktorat filozofii Uniw. Lwowskiego, a w 1914 r. „venia legendi” z zakresu mineralogii i petrografii tego uniwersytetu. W 1919 r. prof. nadzw. Polit. Lwowskiej, dwukrotny Dziekan Wydz. Chemicznego, a w 1928 r. Rektor Polit. Lwowskiej, twórca Katedry Mineralogii i Petrografii. Później powrócił na Uniw. JK, gdzie pracował do wybuchu II wojny.

W AGH profesor Katedry Mineralogii i Petrografii w latach 1947–60. Pracował również w UJ (Katerda Geologii), oraz Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie, PAN (stworzył Pracownię Mineralogii Gleb).

Autor ponad 150 prac z zakresu krystalografii, mineralogii, petrografii, geologii i gleboznawstwa. Wybitny znawca metod badań optycznych materii skalnej przy użyciu światła spolaryzowanego oraz chemicznej analizy krzemianów. Opisał morfologię drobnych kryształów w Karpatach Wschodnich oraz ich genezę, składy mineralne skał, systematykę gleb itp. W Polsce uznany za twórcę petrografii regionalnej.

Członek korespondent (1938), oraz czł. czynny (1945) PAU, czł. tytularny (1952), oraz czł. rzeczywisty (1957) PAN, czł.Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiego Towarzystwa Przyrodników.

Źródło:

  • Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 248–252
  • Nauka Polska 1961 nr 3 (35). s. 73–77
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 204–208