Karol Jan Łowiński: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | | fields = budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | ||
| function = Dziekan Wydziału Hutniczego w latach 1926–1929 | | function = Dziekan Wydziału Hutniczego w latach 1926–1929 | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:20, 22 sty 2014
| Karol Jan Łowiński | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Łowiński | ||||||||||||
| Imię / imiona | Karol | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1871 | ||||||||||||
| Data śmierci | 1936 | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego w latach 1926–1929 | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
| ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr. inż. Karol Łowiński (1871–1936)
Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo
Urodzony 24 marca 1871 roku w Wałczu k. Piły, zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. W 1897 r. uzyskał dyplom inżyniera mechanika na politechnice w Berlinie-Charlottenburgu. W latach 1900–1901 był asystentem na tej politechnice, następnie przeniósł sie do Warszawy. Pracował m.in. w fabryce maszyn A. Repphan S.A., w Zakładach Ostrowieckich, w walcowni w Bodzechowie, w Hucie „Częstochowa” i in. Od 1921 r. wykładał walcownictwo i kuźnictwo na PW.
Od 1924 r. związany z AG, gdzie w 1924 r. został prof. nadzw., a od 1935 r. prof. zw. w Katedrze Maszyn Hutniczych oraz Walcownictwa i Kuźnictwa. W opinii wychowanków był dobrym wykładowca i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego.
Publikował w „Hutniku” artykuły z zakresu walcownictwa, opracował tabele stygnięcia żelaza okrągłego, przeprowadzał badania dla poparcia teorii „płynięcia stożków”. Uczestniczył w pracach nad polską terminologią techniczną dot. hutnictwa.
Źródło:
- Polski słownik pionierów techniki. s. 126
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 138–141