Kazimierz Jan Kling: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego | | fields = chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego | ||
| function = | | function = | ||
| faculty = Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:20, 22 sty 2014
| Kazimierz Jan Kling | |
|---|---|
| Nazwisko | Kling |
| Imię / imiona | Kazimierz |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. |
| Data urodzenia | 1884 |
| Data śmierci | 1942 |
| Dyscyplina/specjalności | chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego |
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki
|
Prof. zw. dr hab. inż. Kazimierz Jan Kling (1884–1942)
Specjalność: chemia-technologia, współorganizator polskiego przemysłu chemicznego
Urodził się w Przemyślu, zmarł w Warszawie. Studia ukończył na wydziale chemii technicznej w Politechnice Lwowskiej i na wydziale filozoficznym UJK we Lwowie. Studia uzupełniające ukończył w Politechnice w Zurychu. W 1913 docent Uniwersytetu JK we Lwowie. W 1917 został prof. nadzw. Chemii Ogólnej w Akademii Rolniczej w Dublanach. Od 1919 r. związany z AG jako profesor zwyczajny chemii ogólnej i technicznej analizy gazów. W 1920 r. powrócił na swoje stanowisko we Lwowie.
Czł. czynny Lwowskiego Towarzystwa Naukowego (1934), czł.koresp. ANT w Warszawie (1935), dyrektor Chemicznego Instytutu Badawczego.
Był autorem kilkudziesięciu publikacji, monografii z zakresu chemii ogólnej, organicznej, a zwłaszcza technologii chemicznej, zajmował sie gazami technicznymi, gazem ziemnym, ropą naftową, woskiem ziemnym, asfaltami, węglem kamiennym. Był współtwórcą „Monografii węgli polskich”, wynalazcą aparatów pomiarowych: piknometrów gazowych, densoskopów i in. Był twórcą polskiej szkoły analityków i metodyków badań ropy naftowej i gazu ziemnego.
Źródło:
- BIP 1994 nr 5. s. 5
- Akademia Nauk Technicznych 1933–1937. s. 127–130
- Słownik polskich pionierów techniki. s. 98
- Słownik biograficzny techników polskich. s. 64–65