Zygmunt Rozen: Różnice pomiędzy wersjami

Z Historia AGH
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 24: Linia 24:
| fields = mineralogia, petrografia
| fields = mineralogia, petrografia
| function = Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1927–1929 i 1931–1934
| function = Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1927–1929 i 1931–1934
| faculty = Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
| workplaces =  
| workplaces =  
| alma_mater =  
| alma_mater =  
Linia 34: Linia 35:
| notable_students =  
| notable_students =  
| known_for =  
| known_for =  
| varia =
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_bot =  
| author_abbrev_zoo =  
| author_abbrev_zoo =  

Wersja z 15:20, 22 sty 2014

Zygmunt Rozen
Zygmunt Rozen.jpg
Nazwisko Rozen
Imię / imiona Zygmunt
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr
Data urodzenia 1874
Data śmierci 1936
Dyscyplina/specjalności mineralogia, petrografia
Pełnione funkcje Prodziekan Wydziału Górniczego w latach 1927–1929 i 1931–1934
Wydział Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska



FunkcjeGdzieoddo
ProdziekanWydział Górniczy19271929
ProdziekanWydział Górniczy19311934

Prof. zw. dr Zygmunt Rozen (1874–1936)

Specjalność: mineralogia, petrografia

Urodził się 16 maja 1874 r. w Zbarażu. Zmarł 29 maja 1936 r. w Krakowie i tam pochowany na cmentarzu Rakowickim. Studiował chemię, petrografię i geologię na UJ. W 1904 r. został asystentem prof. J. Morozewicza, w 1909 r. uzyskał stopień doktora filozofii z zakresu petrografii. W latach 1913–1914 jako stypedysta Komitetu Organizacyjnego AG odbył studia uzupełniające w Lipsku, Getyndze i w Halle. W czasie I wojny został skierowany do służby wojskowej gdzie pracował dla potrzeb wojennych w zakresie rozwoju produkcji surowców mineralnych. Od 1920 r. wykładowca AG. Tutaj szybko otrzymał nominację na zast. profesora (1921), następnie prof. nadzw. (1923) , prof. zw. (1929). Był organizatorem i kierownikiem Katedry Mineralogii i Petrografii w latach 1929–1936. Pracował również jako wykładowca na Wydz. Filozoficznym i na Wydz. Rolniczym UJ.

Zgromadził duży zbiór minerałów i skał solnych ze środkowo-niemieckich złóż, którego część udało się uratować i jest przechowywana w Katedrze Mineralogii i Petrografii AGH. W 1931 r. we współpracy z prof. I. Stellą-Sawickim zorganizował Stację Doświadczalną Przemysłu Mineralnego i Budownictwa.

Jest autorem 22 opracowań naukowych, podręcznika oznaczania minerałów, pięciu patentów dotyczących surowców mineralnych i produkcji przemysłu mineralnego.

Źródło:

  • Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 6
  • Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 172–177
  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 15. Warszawa 2004. S. 128–131