Tadeusz Jan Bachleda-Curuś: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
| fields = geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska | | fields = geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska | ||
| function = | | function = | ||
| faculty = Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska | |||
| workplaces = | | workplaces = | ||
| alma_mater = | | alma_mater = | ||
| Linia 34: | Linia 35: | ||
| notable_students = | | notable_students = | ||
| known_for = | | known_for = | ||
| varia = | |||
| author_abbrev_bot = | | author_abbrev_bot = | ||
| author_abbrev_zoo = | | author_abbrev_zoo = | ||
Wersja z 15:21, 22 sty 2014
| Tadeusz Jan Bachleda-Curuś | |
|---|---|
| Nazwisko | Bachleda-Curuś |
| Imię / imiona | Tadeusz |
| Tytuły / stanowiska | Dr inż. |
| Data urodzenia | 1946
|
| Dyscyplina/specjalności | geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska |
| Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
|
Dr inż. Tadeusz Jan Bachleda-Curuś (1946–)
Specjalność: geologia złóż surowców energetycznych, geofizyka, ochrona środowiska
Urodził się 8 września 1946 roku w Zakopanem. W 1970 r. ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH, pracę doktorską z geologii złóż obronił w 1978 r. Od ukończenia studiów pracuje w AGH, obecnie na stanowisku adiunkta w Zakładzie Surowców Energetycznych.
W latach 1980–83 i 1986–87 był wykładowcą i doradcą akademickim w Instytucie Technologicznym w Meksyku. W 1989 r. został wpisany na listę ekspertów ONZ. Prezydent Zgromadzenia Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego 1998, prezydent Rady Międzynarodowej Organizacji Dna Morskiego — Kingston, Jamajka 2001. Członek PTG, NOT. Główny Geolog Kraju, podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska 1998–2001, Generalny Dyrektor Górniczy I stopnia.
Jest autorem i współautorem kilkudziesięciu prac i opracowań naukowych.
Źródło:
- Przegląd Geologiczny 1998 nr 2. s. 102
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej Gliwice cop. 2004. S. 13