Eugeniusz Bronisław Małecki

Eugeniusz Bronisław Małecki
[[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]]
Nazwisko	Małecki
Imię / imiona	Eugeniusz
Tytuły / stanowiska	Prof. mgr inż.
Data urodzenia	4 września 1898
Miejsce urodzenia	Przemyśl
Data śmierci	5 maja 1954
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	silniki spalinowe samochodowe i lotnicze
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Mechanicznego (1949-1952), Kierownik Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Srebrny Krzyż Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (czterokrotnie)

Prof. mgr inż. Eugeniusz Bronisław Małecki (1898–1954)

Specjalność: silniki spalinowe samochodowe i lotnicze

Życiorys

Urodził się w Przemyślu 4 września 1898 r. Zmarł 5 maja 1954 r. w Krakowie, pochowany w grobie rodzinnym we wsi Brzeziny koło Ropczyc.

W 1917 r. jako poddany austriacki powołany do służby wojskowej w 18 Pułku Strzelców, następnie po upadku monarchii austro-węgierskiej służył w wojsku polskim. W 1921 r. po demobilizacji podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, które ukończył dopiero w 1938 r., uzyskując tytuł inżyniera mechanika. Podczas studiów pracował zawodowo jako: kierownik warsztatów lotniczych w parku 6 pułku lotniczego we Lwowie (1925-1929), kierownik oddziału w międzynarodowym biurze kontroli technicznej statków powietrznych "Veritas" z siedzibą w Warszawie (1929-1934). W latach 1934-1938 pełnił funkcje naczelnika wydziału technicznego Departamentu Lotnictwa Cywilnego ministerstwa Komunikacji w Warszawie, a następnie od 1938 r. objął stanowisko naczelnika wydziału kontroli w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie na Okęciu.

W 1939 r. przebywając we Lwowie, zajętym przez armie czerwoną, został adiunktem w Katedrze Budowy Samochodów i Traktorów we Lwowskim Instytucie Politechnicznym. W 1941 r. został mianowany docentem, przy równoczesnym zwolnieniu z obowiązku przedstawienia rozprawy habilitacyjnej.

Podczas okupacji niemieckiej we Lwowie (1941-1944) prowadził własny warsztat samochodowy, następnie na skutek bombardowania miasta wyjechał ze Lwowa i osiedlił się w Sułkowicach pod Krakowem, gdzie objął kierownictwo warsztatów Rzemieślniczej Szkoły Zawodowej.

W 1945 r. został powołany na stanowisko zastępcy profesora i kierownika Katedry Silników Samochodowych i Lotniczych, którą organizował od podstaw na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej w Krakowie, później przejętym (w 1954 r.) przez Politechnikę Krakowską. W 1948 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym w zakresie silników samochodowych i lotniczych. W latach akademickich 1949-1950 i 1951-1952 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Mechanicznego.

Publikacje i dokonania

Autor obszernych podręczników dotyczących głównie silników spalinowych m.in.: Płatowiec (1927) Silniki spalinowe pojazdów mechanicznych 2 t. (1953 i 1955) Silniki spalinowe przemysłowe (we współautorstwie 1954)

Członkostwa

Czynny członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich SIMP

Odznaczenia i nagrody

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, a za wybitną odwagę Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari V klasy oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Bibliografia

• Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. s. 86–87