Czesław Franciszek Peche

Czesław Franciszek Peche
Nazwisko	Peche
Imię / imiona	Czesław Franciszek
Tytuły / stanowiska	Inż.
Data urodzenia	21 marca 1892
Miejsce urodzenia	Rudniki
Data śmierci	28 maja 1942
Miejsce śmierci	Magdalenka
Dyscyplina/specjalności	ekonomia
Pełnione funkcje	Dyrektor Departamentu Górniczo-Hutniczego Ministerstwa Przemysłu i Handlu (1931–1938) ;
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1935
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za zasługi dla górnictwa
Odznaczenia i nagrody	Order Polonia Restituta

Inż. Czesław Franciszek Peche (1892–1942)

Specjalność: ekonomia

Życiorys

Urodził się 21 marca 1982 roku w Rudnikach (pow. wieluński), rozstrzelany 28 maja 1942 roku w Magdalence, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

W 1912 r. zapisał się na uniwersytet w Kazaniu, ale ze względu na trudności finansowe przeniósł się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który, po licznych przerwach, ukończył w 1925 r. Od 1919 roku zaczął pracować w Ministerstwie Przemysłu i Handlu (początkowo jako urzędnik, potem referent, kierownik sekretariatu, wreszcie dyrektor).

Czynnie uczestniczył w realizacji polityki państwa wobec karteli naftowego i węglowego (brał udział w rokowaniach, uczestniczył jako mediator w organizacji syndykatu przemysłu naftowego, wystąpił z inicjatywą wydania przez Sejm ustawy, pozwalającej na przymusowe zorganizowanie przemysłu naftowego). W latach 1934–1937 brał udział w rokowaniach międzynarodowych dotyczących eksportu węgla polskiego. W 1938 roku przeszedł na emeryturę, następnie objął stanowisko prezesa zarządu Zakładów Samochodowych Wspólnoty Interesów S.A.

Był jednym z współzałożycieli i w latach 1921–1938 redaktorem naczelnym tygodnika „Przemysł i Handel” (od 1930 r. wydawanego pt. „Polska Gospodarcza”). Brał udział w wydawaniu „The Polish Economist”. Był autorem licznych artykułów.

W 1935 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa AGH za zasługi dla górnictwa.

We wrześniu 1939 r. ewakuował się na wschód, ale w październiku powrócił do Warszawy. Uczestniczył w działalności konspiracyjnej. Aresztowany w 1942 r. pod zarzutem odniemczania przedsiębiorstw na Górnym Śląsku w latach trzydziestych, został osadzony na Pawiaku i rozstrzelany w Magdalence.

Odznaczenia i nagrody

Order Polonia Restituta III i IV klasy, Order Korony Belgijskiej III kl.

Źródło:

Polski Słownik Biograficzny. T. 25/3 z. 106. Wrocław 1980. S. 535–536