Oktawian Kazimierz Popowicz

Oktawian Kazimierz Popowicz
Nazwisko	Popowicz
Imię / imiona	Oktawian
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	8 lutego 1898
Miejsce urodzenia	Lwów
Data śmierci	21 listopada 1995 ;
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektromechanicznym) oraz Kierownik Zakładu Urzą dzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa (1952–1953)
Wydział	Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa ; ;

Prof. zw. dr hab. inż. Oktawian Kazimierz Popowicz (1898–1995)

Życiorys

Urodził się 8 lutego 1898 roku we Lwowie. Zmarł 21 listopada 1995 roku. Studia ukończył w 1921 roku na Politechnice Lwowskiej. Pracę doktorską obronił w 1945 roku na Politechnice Śląskiej, a pracę habilitacyjną w 1948 roku na Wydziale Elektro-Mechanicznym Akademii Górniczo-Hutniczej. Tytuł naukowy i stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1954 roku, a profesora zwyczajnego w 1957 roku na Politechnice Śląskiej. Doktor honoris causa Akademii Górniczej we Freibergu i Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Jeszcze jako student rozpoczął pracę na Politechnice Lwowskiej, a następnie po odbyciu kilkuletnich praktyk w niemieckich i francuskich firmach pracował w kilku polskich hutach. Jednak jego działalność naukowo-techniczna i dydaktyczna związana była z polskim górnictwem. Pracował między innymi w Instytucie Naukowo-Badawczym Przemysłu Węglowego i Głównym Instytucie Górnictwa w Katowicach.

Od 1947 roku był związany z Akademią Górniczą. Pełnił funkcję kierownika Zakładu Maszyn i Urządzeń Górniczych II na Wydziale Elektro-Mechanicznym AGH, a w latach 1952–1953 był kierownikiem Zakładu Urządzeń Szybowych na Wydziale Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. W następnych latach współpracował z AGH zwłaszcza w zakresie kształcenia kadry naukowej. Od 1951 roku do momentu przejścia na emeryturę w 1968 roku pracował na Politechnice Śląskiej.

Profesor Popowicz jest twórcą oryginalnego urządzenia wydobywczego pracującego sposobem ciągłym, inicjatorem i propagatorem stosowania w kraju wyciągów wielolinowych ze sprzężeniem ciernym. Był także wybitnym znawcą maszyn parowych stosowanych do napędu górniczych wyciągów szybowych, zajmował się teorią i techniką hamulców maszyn wyciągowych, teorią i rozwiązaniami technicznymi łapadeł klatek wyciągowych. Jego prace teoretyczne, badawcze, ekspertyzy itd. doprowadziły do opracowania typoszeregu nowoczesnych bębnów pędnych maszyn wyciągowych dużej mocy, które nadal pracują w wielu polskich szybach.

Ogółem jego dorobek publikacyjny i wynalazczy obejmuje około 75 prac drukowanych w tym 4 książki i 2 skrypty oraz 22 patenty krajowe i zagraniczne. Był promotorem wielu prac doktorskich, recenzentem wniosków na tytuły profesorskie, recenzentem prac habilitacyjnych i doktorskich.

Źródło:

Jubileusz Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki : materiały konferencji. Kraków 2002. s. 9–10, 234–235, portr.
Informator Nauki Polskiej 1997/98. T. 4 : Ludzie nauki M–Ż. Warszawa 1998. s. 693
Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. s. 149

Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. s. 625