Stefan Jan Czarnocki
| Stefan Jan Czarnocki | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Czarnocki | ||||||||||||
| Imię / imiona | Stefan Jan | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 5 (17 kwietnia) 1878 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Gajlańce | ||||||||||||
| Data śmierci | 6 stycznia 1947 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | geologia, badanie złóż kopalin użytecznych | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Geologiczno Mierniczego AG (1945–1947) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Geologiczno-Mierniczy
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Jan Czarnocki (1878–1947)
Specjalność: geologia, badanie złóż kopalin użytecznych
Życiorys
Urodził się 5 (17) kwietnia 1878 r. w Gajlańcach. Zmarł 6 stycznia 1947 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował w Instytucie Technologicznym w Charkowie, a następnie w Instytucie Górniczym w Petersburgu, gdzie w 1903 r. uzyskał tytuł inżyniera górniczego. Habilitował się na Akademii Górniczej.
Po studiach pracował w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. Później zajmował się organizacją Wydziału Górniczego Politechniki Północno-Kaukaskiej. Był profesorem i dziekanem tegoż wydziału. W r. 1922 przyjechał do Warszawy, gdzie został zatrudniony w Państwowym Instytucie Geologicznym.
25 stycznia 1925 r. uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej. W lutym 1937 r. objął Katedrę Geologii Stosowanej na Wydział Górniczy AG, od maja 1938 r. jako profesor zwyczajny, a w roku akademickim 1938/1939 prodziekan Wydziału Górniczego. 6 listopada 1939 roku aresztowany przez Niemców podczas Sonderaktion Krakau i trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, skąd wyszedł w 1940 r. po powrocie do Krakowa uczestniczył w tajnym nauczaniu, przygotowując zarazem podręczniki akademickie. Po wojnie zorganizował i w l. 1945-1947 był dziekanem Wydziału Geologiczno-Mierniczego AG.
Członek Krakowskiego Towarzystwa Technicznego oraz Akademickiego Klubu Turystycznego
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, medal św. Stanisława 3. klasy
Bibliografia
- Słownik polskich pionierów techniki. Katowice 1986. S. 46
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). Kraków 1965. S. 43–46, portr.
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Warszawa 2002. S. 42–44