Julian Tokarski

Julian Tokarski
Nazwisko	Tokarski
Imię / imiona	Julian
Tytuły / stanowiska	Prof. dr
Data urodzenia	29 marca 1883
Miejsce urodzenia	Stanisławów
Data śmierci	17 października 1961
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	petrografia, mineralogia, gleboznawstwo
Pełnione funkcje	Kierownik Zakładu Petrografii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH (1947–1960)
Wydział	Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy ;
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL

Prof. dr Julian Tokarski (1883–1961)

Specjalność: petrografia, mineralogia, gleboznawstwo

Życiorys

Urodził się 29 marca 1883 roku w Stanisławowie, zmarł 17 października 1961 roku w Krakowie.

Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Studia uzupełniające odbył na Uniwersytecie w Wiedniu. W 1904 roku uzyskał doktorat filozofii Uniwersytetu Lwowskiego, a w 1914 roku „venia legendi” z zakresu mineralogii i petrografii tego uniwersytetu. Od 1919 roku prof. nadzwyczajny Politechniki Lwowskiej, dwukrotny Dziekan Wydziału Chemicznego, a w 1928 roku Rektor Politechniki Lwowskiej, twórca Katedry Mineralogii i Petrografii. Od 1925 roku kierował równolegle Katedrą Mineralogii i Petrografii Uniwersytetu Lwowskiego. W 1934 roku powrócił na Uniwersytet Lwowski, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej.

W latach 1947–60 profesor AGH - Katedra Mineralogii i Petrografii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego. Był kierownikiem Zakładu Petrografii Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH (1947–1960).

Pracował również w Uniwersytecie Jagiellońskim (Katedra Geologii na Wydziale Rolniczym), a następnie od 1953 roku - w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie oraz Polskiej Akademii Nauk (stworzył Pracownię Mineralogii Gleb).

Autor ponad 150 prac z zakresu krystalografii, mineralogii, petrografii, geologii i gleboznawstwa. Wybitny znawca metod badań optycznych materii skalnej przy użyciu światła spolaryzowanego oraz chemicznej analizy krzemianów. Opisał morfologię drobnych kryształów w Karpatach Wschodnich oraz ich genezę, składy mineralne skał, systematykę gleb itp. W Polsce uznany za twórcę petrografii regionalnej.

Członek korespondent (1938) oraz członek czynny (1945) Polskiej Akademii Umiejętności, członek tytularny (1952) oraz członek rzeczywisty (1957) PAN, członek Towarzystwa Naukowego we Lwowie i Polskiego Towarzystwa Przyrodników (w l. 1927-32, 1939 i 1945-46 - prezes).

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski OOP, Medal Dziesięciolecia PL

Bibliografia

Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 248–252
Nauka Polska 1961 nr 3 (35). s. 73–77
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964). s. 204–208
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice, cop. 2004, s. 373, portr.