Edward Warchałowski

Z Historia AGH
Wersja z dnia 10:06, 26 sty 2016 autorstwa MariuszWijas (dyskusja | edycje) (zamienił w treści „Źródło:” na „”)
Edward Warchałowski
Nazwisko Warchałowski
Imię / imiona Edward
Tytuły / stanowiska Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia 3 października 1885
Miejsce urodzenia Piestrzec
Data śmierci 6 marca 1953
Miejsce śmierci Warszawa
Dyscyplina/specjalności geodezja wyższa
Wydział Wydział Geodezji Górniczej


Odznaczenia i nagrody Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta

Prof. zw. dr hab. inż. Edward Warchałowski (1885–1953)

Specjalność: geodezja wyższa

Nota biograficzna

Urodził się 3 października 1885 roku we wsi Piestrzec na ziemi kieleckiej, zmarł 6 marca 1953 roku w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

W 1909 roku uzyskał dyplom inżyniera geodety w Konstantynowskim Instytucie Mierniczym w Moskwie i został pracownikiem naukowym tego Instytutu. W 1915 roku habilitacja, 1918-1921 prof. zw. Był także prezesem Koła Geometrów Polskich w Moskwie.

Po powrocie do Polski w 1921 roku włączył się w organizowanie na Politechnice Warszawskiej Wydziału Mierniczego, gdzie został profesorem. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Mierniczego i Wydziału Inżynierii Wodnej (1924-33), prorektora (1936-38) oraz rektora Politechniki Warszawskiej (1933-36, 1945-52).

Po wojnie czynnie współorganizował Wydział Geodezji Górniczej w Akademii Górniczo-Hutniczej. W podzięce za zorganizowanie kadry naukowej tego wydziału Senat AGH w 1953 roku nadał mu godność doktora honoris causa.

Członek Akademii Nauk Technicznych, członek honorowy SGP.

Był wychowawcą wielu naukowców i późniejszych pracowników AGH, m.in. Tadeusza Lazzariniego i Zygmunta Kowalczyka.

Opublikował książki m.in. z zakresu nowoczesnych pomiarów.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Kawalerski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Oficerski Orderu Polonia Restituta, Krzyż Komandorski Orderu Polonia Restituta

Bibliografia

  • Słownik biograficzny techników polskich. Z. 4/5. s. 162–164