Jacek Zabierowski
| Jacek Zabierowski | |||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Zabierowski | ||||||||||||||||||||||||
| Imię / imiona | Jacek | ||||||||||||||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||||||||||||||
| Data urodzenia | 30 stycznia 1939 | ||||||||||||||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Kowel | ||||||||||||||||||||||||
| Data śmierci | 1996 | ||||||||||||||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | górnictwo węgla i miedzi | ||||||||||||||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor d.s. studentów (1981–1984) | ||||||||||||||||||||||||
| Wydział | Wydział Górnictwa i Geoinżynierii
| ||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Jacek Zabierowski (1939–1996)
Specjalność: górnictwo i geologia inżynierska
Nota biograficzna
Urodził się 30 stycznia 1939 roku w Kowlu na Wołyniu. Zmarł w 1996 roku. Ukończył Wydział Górniczy AGH (1962). Po uzyskaniu dyplomu pracował w kopalniach rud żelaza. Od 1967 r. związany z Katedrą Ekonomiki i Organizacji Górnictwa AGH. Zajmował kolejno stanowiska st. asystenta (1967-70), adiunkta (1970-75) i docenta (1975-83). Stopień doktora nauk technicznych otrzymał w 1970 r., doktora habilitowanego w 1974 r. Tytuł prof. nadzw. uzyskał w 1983 r., prof. zw. w 1995 r.
Prodziekan Wydziału Górniczego (obecnie Wydział Górnictwa i Geoinżynierii) (1972–1981), kierownik Zakładu/Pracowni Programowania Inwestycji i Organizacji Budownictwa Górniczego (1975–1996), pełniący obowiązki dziekan Wydziału (1981), prorektor ds. studentów (1981–1984), dziekan Wydziału (1987–1993).
Staże: Zjednoczenie Kopalń Rud, Krzywy Róg, Ukraina (1964–1965), Wydział Geologiczno-Górniczy Uniwersytetu w Tuzli, Bośnia, Uniwersytet Techniczny , Freiberg (1982), Wydział Górniczo-Geologiczny, Sofia (1982), Ministerstwo Górnictwa Węglowego, Pekin (1987).
Był członkiem wielu organizacji naukowych, zawodowych i społecznych, służących polskiemu górnictwu rud miedzi i węgla, m.in. Komitetu Gospodarki Surowcami Mineralnymi PAN (1982-96), Komitetu Górnictwa PAN (1987-96), Krajowej Rady Energetyki (1988-91), Krajowej Rady Górnictwa (1989-91), Rady Naukowej CPPGSMiE PAN (1989-96), Międzynarodowego Zespołu ds. Informacji w zakresie ratownictwa górniczego (1988-96).
Badania: opracowanie teoretycznych podstaw programów działalności górnictwa rud i węgla kamiennego (metody optymalizacji z zastosowaniem oceny wielokryterialnej i programowania dyskretnego, metoda wyboru racjonalnych parametrów wielkości głębokich kopalń polimetalicznych złóż rud).
Opublikował 58 prac oryginalnych, 2 książki i wykonał ponad 100 różnych ekspertyz związanych z górnictwem. Wiele jego prac stanowiło podstawę do podejmowania istotnych decyzji dla przemysłu górniczego w skali makroekonomicznej. Promotor prac doktorskich.
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Złoty Krzyż Zasługi, Złota Odznaka za Zasługi dla Górnictwa oraz wiele innych odznaczeń resortowych i regionalnych.
Gorący propagator czynnej rekreacji sportowej wśród studentów i pracowników Uczelni.
Bibliografia
- BIP AGH 1996 nr 26. s. 21
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. s. 790
- Kronika Wydziału Górniczego 1919–1999. Kraków 1999. s. 119