Zdzisław Zembura
| Zdzisław Zembura | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Zembura | ||||||||||||
| Imię / imiona | Zdzisław | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 9 grudnia 1921 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Stary Sącz | ||||||||||||
| Data śmierci | 13 grudnia 2004 | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | nauki chemiczne; elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Metali Nieżelaznych AGH (1966–1969) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Metali Nieżelaznych
| ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr hab. Zdzisław Zembura (1921–2004)
Dyscyplina/specjalności: nauki chemiczne; elektrochemia teoretyczna i stosowana, hydrometalurgia, kinetyka reakcji heterogenicznych
Nota biograficzna
Urodził się 9 grudnia 1921 roku w Starym Sączu. Zmarł 13 grudnia 2004 roku. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1950 roku uzyskał stopień magistra filozofii z zakresu chemii na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
W 1958 roku uzyskał stopień naukowy kandydata nauk chemicznych (odpowiednik stopnia doktora) jako efekt badań nad polaryzacją i kinetyką procesów anodowych, zwłaszcza zagadnień mechanizmu elektrochemicznego polerowania metali, a także roztwarzania metali w stężonych roztworach elektrolitów na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1962 roku habilitował się na Wydziale Metalurgicznym AGH. W 1971 roku uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk chemicznych, a w 1977 roku tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk chemicznych.
Pracę zawodową w Akademii Górniczo-Hutniczej rozpoczął w 1950 roku na stanowisku starszego asystenta w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii na Wydziale Hutniczym. W styczniu 1952 roku uzyskał nominację na adiunkta, a w 1953 roku przeszedł na aspiranturę (odpowiednik studiów doktoranckich) w tej samej katedrze. W 1962 roku uzyskał stopień naukowy docenta, w zakresie elektrochemii procesów metalurgicznych.
W latach 1963–1966 był kierownikiem Zakładu Elektrochemii w Katedrze Chemii Fizycznej Metalurgii Metali Nieżelaznych. Współtwórca Wydziału Metali Nieżelaznych. Pełnił funkcję prodziekana (1962–1966), a także dziekana (1966–1969) Wydziału Metali Nieżelaznych. W latach 1969–1973 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Metalurgii Metali Nieżelaznych na Wydziale Metali Nieżelaznych AGH. W roku 1975 został kierownikiem Studium Doktoranckiego z zakresu Fizykochemii Procesów Metalurgicznych i Hydrometalurgicznych Metali Nieżelaznych. W 1980 roku został powołany na kierownika Zakładu Hydrometalurgii. W 1991 roku odszedł na emeryturę.
Wybitny uczony w dziedzinie elektrochemii i korozji, twórca szkoły naukowej uwzględniającej rolę transportu w procesach elektrodowych i korozyjnych. Brał udział w konferencjach naukowych, podczas których wygłaszał referaty, m.in w Trzecim Międzynarodowym Zjeździe Korozyjnym w Moskwie (1965), w Zjeździe Polskiego Towarzystwa Chemicznego w Białymstoku (1966). Był konsultantem naukowym w Hucie Baildon, w Hucie im. Lenina oraz w Instytucie Metali Nieżelaznych.
Członek Komitetu Doradczego Fundacji Kościuszkowskiej, działacz NSZZ „Solidarność”. W latach 1981–1986 główny koordynator Programu Rządowego, a w latach 1985–1990 delegat Polski w IUPAC, w sekcji elektrochemii.
Brał udział w pracach Komitetu PAN do spraw ochrony tworzyw sztucznych przed korozją, w pracach Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w Warszawie, oraz w Komisji Metalurgiczno-Odlewniczej Oddziału PAN w Krakowie oraz w pracach Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej.
Odznaczenia i nagrody
Nagroda I stopnia za badania nad anodowym zachowaniem miedzi w konkursie Polskiego Towarzystwa Chemicznego dla pomocniczych pracowników naukowych, dyplom uznania za współpracę nadany przez CRZZ
Bibliografia
Książki
- [Skład osobowy AGH 1950/51]. Kraków 1951, s. 24, 32, 48
- Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Rok pięćdziesiąty trzeci. Skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1971-1972. - Kraków, 1973. - s. 94
- Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Rok pięćdziesiąty szósty. Skład osobowy rok akademicki 1974-1975 i kronika za rok 1973/74. - Kraków, 1975. - s. 74
- Informator nauki polskiej 2003. T. 4B : Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2003. - s. 1164
- Kronika i spis absolwentów Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica 1919–1979. [T.] 2 : Pion hutniczy. Kraków 1997, s. 197, [foto]
- Wydział Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie : 40 lat działalności. Kraków 2002, s. 15–16, 19–20, 52–53, [foto]
- Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970, s. 376, 377, 378, 556
Artykuły
- Burzyńska Lidia: Zdzisław Zembura (1921-2004) // Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH. - 2005, nr 146 s. 20-21, portr.
- Podrzucki Czesław: Konwent Seniorów AGH w dwóch ostatnich kadencjach swej działalności // Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH. - 2001, nr 90, s. 7-8
- [Prof. Zdzisław Zembura, nekr.] // Dziennik Polski. - 2004 nr 294 (16 XII 2004). s. 20 [nekrologi]
- [Prof. Zdzisław Zembura, nekr.] // Dziennik Polski. - 2004 nr 296 (18 XII 2004). s. 13 [nekrologi]
- [Prof. Zdzisław Zembura, nekr.] // Gazeta Wyborcza. - 2004 nr 298 (21 XII 2004) [dod.] Gazeta Wyborcza Kraków, s. 7 [nekrologi]
Inne
- Baza DOKTOR (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 1153
- Baza HABI (dostępna w Oddziale Informacji Naukowej Biblioteki Głównej AGH), rekord 647
- Pracownicy PK. Nagroda imienia Michała Śmiałowskiego dla młodych autorów za prace z dziedziny nauki o materiałach. [Dokument elektroniczny]. — Tryb dostępu: http://riad.usk.pk.edu.pl/naszapol/archiwum/NR26/TEXT/12_12.htm [21.12.2004]