Stefan Jan Czarnocki
Stefan Jan Czarnocki | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nazwisko | Czarnocki | ||||||||||||
Imię / imiona | Stefan Jan | ||||||||||||
Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||
Data urodzenia | 5 (17 kwietnia) 1878 | ||||||||||||
Miejsce urodzenia | Gajlańce | ||||||||||||
Data śmierci | 6 stycznia 1947 | ||||||||||||
Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
Dyscyplina/specjalności | geologia, badanie złóż kopalin użytecznych | ||||||||||||
Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Geologiczno Mierniczego AG (1945–1947) | ||||||||||||
Wydział | Wydział Geologiczno-Mierniczy
| ||||||||||||
Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP | ||||||||||||
|
Prof. zw. dr hab. inż. Stefan Jan Czarnocki (1878–1947)
Dyscyplina/specjalności: geologia, badanie złóż kopalin użytecznych
Nota biograficzna
Urodził się 5 (17) kwietnia 1878 r. w Gajlańcach. Zmarł 6 stycznia 1947 r. w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
Studiował w Instytucie Technologicznym w Charkowie, a następnie w Instytucie Górniczym w Petersburgu, gdzie w 1903 r. uzyskał tytuł inżyniera górniczego. Habilitował się na Akademii Górniczej.
Po studiach pracował w Komitecie Geologicznym w Petersburgu. Później zajmował się organizacją Wydziału Górniczego Politechniki Północno-Kaukaskiej. Był profesorem i dziekanem tegoż wydziału. W r. 1922 przyjechał do Warszawy, gdzie został zatrudniony w Państwowym Instytucie Geologicznym.
25 stycznia 1925 r. uzyskał veniam legendi Akademii Górniczej w Krakowie z zakresu geologii stosowanej. W lutym 1937 r. objął Katedrę Geologii Stosowanej na Wydziale Górniczym AG, od maja 1938 r. jako profesor zwyczajny, a w roku akademickim 1938/1939 prodziekan Wydziału Górniczego. 6 listopada 1939 roku aresztowany przez Niemców podczas Sonderaktion Krakau i trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, skąd wyszedł w 1940 r. po powrocie do Krakowa uczestniczył w tajnym nauczaniu, przygotowując zarazem podręczniki akademickie. Po wojnie zorganizował i w l. 1945-1947 był dziekanem Wydziału Geologiczno-Mierniczego AG.
Członek Krakowskiego Towarzystwa Technicznego oraz Akademickiego Klubu Turystycznego
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Oficerski OOP, medal św. Stanisława 3. klasy
Bibliografia
Książki
- Akademia Górnicza w Krakowie : R. A. [rok akademicki] 1930/31 : rok dwunasty. Kraków 1930, s. 17
- Akademia Górnicza w Krakowie : R. A. [rok akademicki] 1931/32 : rok trzynasty. Kraków 1931, s. 19
- Akademia Górnicza w Krakowie : R. A. [rok akademicki] 1932/33 : rok czternasty. Kraków 1932, s. 26
- Akademia Górnicza w Krakowie : R. A. [rok akademicki] 1933/34 : rok piętnasty. Kraków 1933, s. 26
- Akademia Górnicza w Krakowie : R. A. [rok akademicki] 1935/36 : rok siedemnasty. Kraków 1935, s. 27
- Akademia Górnicza w Krakowie : skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1937/38 : rok dziewiętnasty. Kraków 1937, s. 28
- Akademia Górnicza w Krakowie : skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1938/39 : rok dwudziesty. Kraków 1938, s. 30
- Akademia Górnicza w Krakowie : skład osobowy i spis wykładów na rok akademicki 1946/47 : rok dwudziesty ósmy. Kraków 1946, s. 14
- Słownik biograficzny techników polskich. Z. 13. Red. nacz. Z. Skoczyński. Warszawa 2002, s. 42–44
- Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. Bolesława Orłowskiego. Katowice 1986, s. 46
- Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 43-46, [foto] (Zeszyty Naukowe / Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Artykuły
- Bolewski A.: Osiągnięcia Akademii Górniczej w Krakowie w okresie 1919-1939 : z kart historii. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 6-7, s. 5-8