Adam Jan Bielański
| Adam Jan Bielański | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Bielański | ||||||||||||
| Imię / imiona | Adam | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr | ||||||||||||
| Data urodzenia | 1912 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Kraków
| ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | chemia | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prorektor AGH 1951–1955 | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki | ||||||||||||
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1983 | ||||||||||||
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne osiągnięcia naukowe w dziedzinie katalizy heterogenicznej i fizykochemii ciała stałego, jak również za zasługi w powojennej odbudowie Uczelni oraz zainicjowanie powstania krakowskiej szkoły katalizy | ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Oficerski OOP, Krzyż Kawalerski OOP | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr Adam Jan Bielański (1912–)
Dyscyplina/specjalności: chemia
Urodził się 14 grudnia 1912 roku w Krakowie.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim i w Imperial College of Science and Technology (Londyn). Doktorat (1945), prof. nadzw. (1954), prof. zw. (1962).
Początkowo pracował jako asystent w Katedrze Chemii Fizycznej i Elektrochemii Akademii Górniczej, potem był pracownikiem naukowo-dydaktycznym (1945–1964). Organizator Wydziału Mineralnego AGH 1950–1951, prorektor AGH 1951–1955.
Od 1964 roku profesor UJ, kierownik Katedry Chemii Nieorganicznej, następnie Dyrektor Instytutu Chemii Nieorganicznej. Od 1983 roku emerytowany profesor.
Autor ok. 150 prac z dziedziny katalizy heterogenicznej oraz fizykochemii ciała stałego, opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych. Książki: Chemia ogólna i nieorganiczna, Podstawy chemii nieorganicznej, Oxygen in Catalysis.
Członek PAN (przew. Oddziału PAN w Krakowie); członek korespondent (1965), członek rzeczywisty PAN (1973), członek czynny PAU (1989). Przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Chemii Fizycznej PAN w latach 1967–1981.
Doktor honoris causa AGH (1983).
Odznaczenia i nagrody
Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Oficerski i Kawalerski OOP, Medal Jędrzeja Śniadeckiego Polskiego Towarzystwa Chemicznego, Medal Jana Harabaszewskiego Pol. Tow. Chem., Medal „Merentibus” UJ, Medal Uniwersytetu w Liege (Belgia), Medal Honorowy za Zasługi dla Województwa Małopolskiego — srebrny
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Ed. 3. Warszzwa 1993. S. 50
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice cop. 2005. S. 25
- Dziennik Polski 2013 nr 117 (21 V 2013). s. A05