Andrzej Brückman de Renstrom

Z Historia AGH
Andrzej Brückman de Renstrom
Andrzej Bruckman de Renstrom.jpg
Nazwisko Brückman de Renstrom
Imię / imiona Andrzej
Tytuły / stanowiska Prof. dr hab.
Data urodzenia 5 września 1924
Miejsce urodzenia Kałusz
Data śmierci 23 września 1994
Dyscyplina/specjalności chemia, chemia jądrowa i wysokotemperaturowa, korozja metali
Pełnione funkcje Prodziekan ds. nauki Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1990-1993)
Wydział Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki



FunkcjeGdzieoddo
Prodziekan ds. NaukiWydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki19901993


Prof. dr hab. Andrzej Brückman de Renstrom (1924–1994)

Dyscyplina/specjalności: chemia, chemia jądrowa i wysokotemperaturowa, korozja metali

Nota biograficzna

Urodził się 5 września 1924 roku w Kałuszu (dawne województwo stanisławowskie). Zmarł 23 września 1994 roku. Pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.

W latach 1945–1947 studiował chemię na uniwersytecie w Rzymie, po powrocie do Krakowa podjął studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UJ. W 1950 roku uzyskał stopień magistra chemii.

Pracę zawodową rozpoczął w Państwowym Zakładzie Badań Fizykochemicznych w Krakowie. W 1952 roku przeszedł do Instytutu Odlewnictwa, gdzie pracował do roku 1957. W 1957 roku podjął pracę w Zakładzie Fizyki Ogólnej na Wydziale Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej i od tego czasu był na stałe związany z AGH. W 1963 roku obronił pracę doktorską, w 1966 roku habilitował się. W 1976 roku został profesorem nadzwyczajnym. W latach 1990-1993 był prodziekanem ds. nauki na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH.

Tematyka jego prac była różnorodna: od dozymetrów promieniowania poprzez chemię jądrową do wysokotemperaturowej korozji metali.

Bibliografia

Książki

  • Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 49
  • Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 40