Franciszek Michał Nadachowski

Franciszek Michał Nadachowski
Nazwisko	Nadachowski
Imię / imiona	Franciszek Michał
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr inż.
Data urodzenia	9 września 1923
Miejsce urodzenia	Warszawa
Data śmierci	6 lipca 2012
Dyscyplina/specjalności	inżynieria materiałowa, ceramika ogniotrwała
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH (1981–1984), (1990–1993)
Wydział	Wydział Inżynierii Materiałowej i Ceramiki ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Prof. zw. dr inż. Franciszek Michał Nadachowski (1923–2012)

Dyscyplina/specjalności: inżynieria materiałowa, ceramika ogniotrwała

Nota biograficzna

Urodził się 9 września 1923 roku w Warszawie. Zmarł 6 lipca 2012 roku Pochowany w Krakowie na Cmentarzu Bronowice.

Dyplom uzyskał w 1949 roku na Wydziale Chemii Politechniki Śląskiej w Gliwicach.

Doktorat obronił w AGH w 1960 roku, docentem został w 1963 roku. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1969 roku, a profesora zwyczajnego w 1974 roku.

Pracownik naukowo-badawczy Hutniczego Instytutu Badawczego w Gliwicach (1949-1963). Zajmował tam kolejno stanowiska: asystenta,kierownika oddziału,kierownika działu i kierownika zakładu.

Z Akademią Górniczo-Hutniczą związany w latach 1963-1993, gdzie pracował na stanowisku docenta (1963-1969) w Katedrze Materiałów Ogniotrwałych na Wydziale Ceramicznym, którym kierował w latach 1965-1993. W latach 1981–1984 i 1990–1993 pełnił funkcję dziekana Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki AGH, a wcześniej prodziekana (1967-1971) i zastępcy dyrektora Instytutu. W latach 1972–1981 członek Senatu AGH jako przewodniczący komisji ds. nauki. W latach 1954-1960 pracował jako ekspert Centrali Handlu Zagranicznego w Albanii, Grecji, Egipcie, Indiach, a w okresie 1979-1983 w Japonii, w związku z wdrożeniem licencji AGH.

Autor ponad 100 publikacji dotyczących technologii ceramicznej, w tym 5 książek. Współtwórca 50 patentów, promotor 19 rozpraw doktorskich. Opracował nową technikę wytwarzania wyrobów ogniotrwałych — kształtki wapienne do produkcji czystych gatunków stali (zastosowane w przemyśle japońskim na polskiej licencji).

Członek Prezydium Komitetu Nagród Państwowych (1971–1988), przewodniczący Sekcji metalurgii, członek redakcji międzynarodowego czasopisma „Ceramics International” (1974-1995), członek Komisji Ceramicznej PAN Oddział Kraków (od 1975), członek Polskiego Towarzystwa Ceramicznego, członek rad naukowych instytutów uczelnianych i resortowych.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Nagroda Państwowa II stopnia, Nagroda Ministra Edukacji Narodowej

Bibliografia

Książki

Kto jest kim w ceramice : 50 lecie Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki : 1949-1999. [AGH]. Kraków 1999, s. 10, 108-109, [foto]
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. L. Mackiewicz, A. Żołna. Ed. 3. Warszawa 1993, s. 488
Kto jest kim w Polsce : informator biograficzny. Red. zespół L. Becela [et al.]. Ed. 2. Warszawa 1989, s. 890
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 243, [foto]

Artykuły

Dziennik Polski 2012, nr 159 (10 VII 2012), s. A11 [nekr.]
Dziennik Polski 2012, nr 160 (11 VII 2012), s. A10 [nekr.]
Dziennik Polski 2012, nr 165 (17 VII 2012), s. A10 [nekr.]