Rafał Adam Pajda
| Rafał Adam Pajda | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Pajda | ||||||||
| Imię / imiona | Rafał | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Dr hab. inż., prof. nadzw. | ||||||||
| Data urodzenia | 1955 | ||||||||
| Data śmierci | 2003 | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | ekonomia; ekonomika przemysłu, ekonomika surowców mineralnych, makroekonomia, mikroekonomia | ||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Zarządzania w latach 1999–2002
| ||||||||
| |||||||||
Dr hab. inż., prof. nadzw. Rafał Adam Pajda (1955–2003)
Specjalność: ekonomia; ekonomika przemysłu, ekonomika surowców mineralnych, makroekonomia, mikroekonomia
W latach 1974–1979 studiował na Wydziale Organizacji i Zarządzania Przemysłem AGH. Od 1 października 1977 roku jeszcze jako student V roku odbywał staż asystencki w Instytucie Nauk Społecznych AGH, gdzie następnie był asystentem i starszym asystentem. Staż przemysłowy odbył w Hucie Katowice. W 1986 roku obronił pracę doktorską na Wydziale Wiertniczo-Naftowym AGH, a w 1994 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Ekonomii Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Od 1997 roku był profesorem nadzwyczajnym AGH.
Od 1999 do 2003 roku był kierownikiem Katedry Ekonomii i Gospodarki Zasobami Przyrody Wydziału Zarządzania AGH. Był profesorem na Wydziale Zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie.
Działalność naukowo-badawcza: badania możliwości lokalnego wykorzystania małych złóż gazu ziemnego oraz węgla brunatnego, polityka gospodarcza oraz zagadnienia ubóstwa społeczeństwa.
Autor kilku książek oraz ponad 70 publikacji naukowych. Uczestniczył w wielu konferencjach, wygłaszając referaty, będąc członkiem komitetów naukowych, programowych i organizacyjnych. Do najważniejszych osiągnięć należą: udział w programie Zielone Płuca Polski, koordynowanym w latach 1996–1997 przez ówczesne Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa oraz program pod nazwą „Małe złoża węgla brunatnego”.
Członek oddziałów polskich dwóch organizacji międzynarodowych: Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych (EAERE) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Edukacji w zakresie Biznesu (SIEC/ISBE).
Był człowiekiem prawym i szlachetnym, pogodnym i bezkonfliktowym, wielkim społecznikiem, a ponadto wybitnym naukowcem, wspaniałym dydaktykiem, cieszącym się uznaniem wśród pracowników, studentów, dyplomantów i doktorantów.
Źródło:
- BIP AGH 2003 nr 120/121. s. 17
- Informator nauki polskiej 2000. T. 4b: Ludzie nauki P–Ż. Warszawa 2000. S. 677