Władysław Karol Dobrucki

Władysław Karol Dobrucki
Nazwisko	Dobrucki
Imię / imiona	Władysław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Data urodzenia	1918
Data śmierci	2010
Dyscyplina/specjalności	metalurgia, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn (mechanika procesów i maszyn obróbki plastycznej, dynamika procesów walcowania i urządzeń walcowniczych
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975
Wydział	Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Kawalerski OOP, Srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Oświęcimia, nagrody państwowe i resortowe
Funkcje Gdzie od do Prodziekan Wydział Maszyn Górniczych i Hutniczych 1972 1975

Prof. zw. dr hab. inż. Władysław Karol Dobrucki (1918–2010)

Specjalność: metalurgia, mechanika, budowa i eksploatacja maszyn (mechanika procesów i maszyn obróbki plastycznej, dynamika procesów walcowania i urządzeń walcowniczych

Urodził się 19 stycznia 1918 roku w Krakowie. Zmarł 20 czerwca 2010 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Studiował na Politechnice Warszawskiej (1935–39), dyplom Politechniki Śląskiej w Gliwicach (1946); doktorat — AGH (1960), habilitacja — AGH (1962), prof. nadzw. (1970), prof. zw. (1976).

Podczas okupacji hitlerowskiej działacz ruchu oporu, więzień Pawiaka, Oświęcimia, Mauthausen-Gusen. Pracownik Biura Proj. Hutn. „BIPROHUT” w latach 1947–1957, pracownik Politechniki Śląskiej w latach 1950–1954.

W AGH adiunkt, z-ca prof. (1956–62), docent (1962–70), prof. (1970–88), prof. emerytowany (1988) zatrudniony w niepełnym wymiarze godzin. Kierownik Zakładu Maszyn Obróbki Plastycznej w latach 1962–1988. Prodziekan Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych AGH w latach 1972–1975.

Członek rady redakcji „J. Mech. Working Technol.”; członek Kom. Metal. PAN, Komis. Mech. Stos. Oddz. PAN w Krakowie, Kom. Bud. Maszyn PAN, członek rad naukowych : Instytutu Obróbki Plastycznej w Poznaniu, Inst. Metal. PAN w Krakowie, OBR Obróbki Plast. Metali „Plasomet” w Warszawie

Współtwórca polskiej szkoły projektowania i konstrukcji walcowni, twórca oryginalnej szkoły naukowej w zakresie podstaw mech. walcowania i jej sprężenia zwrotnego z walcarką, projektant pierwszej w Polsce (zaprojektowanej i zbudowanej) walcowni (1951), współautor patentów na oryginalną metodę przepychania na gorąco rur i na obwiedniowe walcowanie na zimno rur o dużych średnicach

Autor 120 prac z zakresu mechaniki procesu walcowania i urządzeń walcowniczych w czasopismach polskich i zagranicznych; 10 książek w tym 5 monografii, 17 patentów.

Źródło:

• Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja 3. Warszawa Wydaw. Interpress 1993. S. 130
• Dziennik Polski 2010 nr 144 (23 VI 2010). s. A15 [nekrologii]
• Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice Helion, Mastermedia, cop. 2004. S. 69