Jerzy Wantuchowski
| Jerzy Wantuchowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Wantuchowski |
| Imię / imiona | Jerzy |
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr inż. |
| Data urodzenia | 1908 |
| Data śmierci | 1976 |
| Dyscyplina/specjalności | metalurgia (przeróbka plastyczna metali, badania zjawiska pełzania i relaksacji metali, badania warunków prowadzenia próby rozciągania metali, badania wpływu prędkości odkształcenia na strukturę i własności metali, utylitarne badania nowych technologii w przeróbce plastycznej metali) |
| Pełnione funkcje | Wicedyrektor Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa w latach 1973–1976 |
| Wydział | Wydział Metali Nieżelaznych
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP, Złota Odznaka „Za zasługi dla Województwa Katowickiego” |
Prof. dr inż. Jerzy Wantuchowski (1908–1976)
Specjalność: metalurgia (przeróbka plastyczna metali, badania zjawiska pełzania i relaksacji metali, badania warunków prowadzenia próby rozciągania metali, badania wpływu prędkości odkształcenia na strukturę i własności metali, utylitarne badania nowych technologii w przeróbce plastycznej metali)
Urodził się 3 maja 1908 roku w Mohylowie (Rosja), zmarł 23 maja 1976 roku w Krakowie. Ukończył studia na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej w Krakowie (dyplom w 1939 r.). W l.1938–1939 był zastępcą asystenta w Zakładzie Metalurgii Innych Poza Żelazem Metali AG, starszym asystentem tej Katedry został w 1945 r. W latach 1948–1953 był adiunktem w Katedrze Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych, w latach 1953–1954 kontraktowym zastępcą profesora, zastępcą profesora w latach 1954–1956. Był kierownikiem Zakładu Przeróbki Plastycznej Metali Nieżelaznych (1960–1968), Zakładu Technologii i Przeróbki Plastycznej Metali (1969) oraz wicedyrektorem Instytutu Przeróbki Plastycznej i Metaloznawstwa w latach 1973–1976.
Był nauczycielem w Państwowej Szkole Górniczo-Hutniczo-Mierniczej w Krakowie (1946–49). Pracę doktorską obronił w 1956 r. (AGH).
Członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego (1950–1976).
Prekursor badań dotyczących warunków prowadzenia próby rozciągania, których wyniki są do dzisiaj aktualne i uwzględnione w Polskich Normach; opatentował i zbudował uniwersalną maszynę wytrzymałościową, wykonując na niej bardzo bogaty program badawczy; prace z tego zakresu poziomem dorównywały aktualnie uzyskiwanym w świecie, a ich wyniki były referowane na Kongresie Metalurgów w Paryżu.
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). Kraków 1979. S. 194–195
- Wieka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. Gliwice 2004. S. 385–386, portr.
- Biuletyn AGH : magazyn informacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej 2008. s. 27–28