Karol Wojnar
| Karol Wojnar | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Wojnar | ||||||||||||
| Imię / imiona | Karol | ||||||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr hab. inż. | ||||||||||||
| Data urodzenia | 8 września 1920 | ||||||||||||
| Miejsce urodzenia | Odrzykoń k. Krosna | ||||||||||||
| Data śmierci | 22 marca 2008 | ||||||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||||||
| Dyscyplina/specjalności | wiertnictwo | ||||||||||||
| Pełnione funkcje | Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego (1967–1970), (1974–1977) | ||||||||||||
| Wydział | Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
| ||||||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych. | ||||||||||||
| |||||||||||||
Prof. zw. dr hab. inż. Karol Wojnar (1920–2008)
Specjalność: wiertnictwo
Życiorys
Urodził się 8 września 1920 roku w Odrzykoniu koło Krosna. Zmarł 22 marca 2008 roku w Krakowie, pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Studiował na Wydziale Górniczym w Akademii Górniczej (1949); dr inż. (1960), dr hab. inż. (1964), prof. nadzw. (1971), prof. zw. (1982). Związany z Akademią od 4 roku studiów kiedy to rozpoczął pracę jako młodszy asystent. Przeszedł w AG wszystkie szczeble i stopnie; w latach 1949–1960 st. asystent, w latach 1960-66 adiunkt, w latach 1967–1971 docent, w latach 1971–1982 prof. nadzw., w 1982 r. prof. zw. W latach 1966–1990 był Kierownikiem Zakładu Wierceń Geologiczno-Poszukiwawczych, Hydrogeologicznych i Inżynierskich w Instytucie Wiertniczo-Naftowym. Prodziekan w latach 1967-70, 1974-79 oraz organizator i kierownik studiów podyplomowych na Wydziale Wiertniczo-Naftowym (1974-90). kierownik studiów dla pracujących w Kielcach (1965-66) i Krośnie (1967-68), organizator i kierownik studiów zaocznych dla pracujących inżynierów w Pile (1977-78). W 1991 r. przeszedł na emeryturę.
Pracował również w przemyśle, był konsultantem naukowym ds. wiertnictwa w przedsiębiorstwach hydrogeologicznych i przemyśle węglowym, w latach 1965-90 ekspert przy pracach wiertniczych w: Iraku, Libii, Austrii, Francji, RFN, Rosji, Czechach, Rumunii i Bułgarii Był członkiem wielu Rad Naukowych Ośrodków Badawczo-Rozwojowych.
Twórca podstaw naukowych i dydaktycznych w zakresie mechaniki zwiercania skał, wiertnictwa geologiczno-poszukiwawczego, hydrogeologicznego i inżynieryjnego, wiertnictwa w ratownictwie górniczym. Promotor 12 prac doktorskich, wychowawca kilku prof. wyższych uczelni.
Autor ponad 200 prac, w tym 7 skryptów, 6 monografii i 8 podręczników akademickich z zakresu wiertnictwa, m.in. Wiertnictwo i obsługa wierceń geologiczno-poszukiwawczych (1957), Technika rdzeniowania przy wierceniach obrotowych (1961), Wiertnictwo okrętne i udarowe (1964), Wiertnictwo (1976), Wiertnictwo ratunkowe w górnictwie (1980), Wiertnictwo - technika i technologia (1993). Ponadto autor 11 patentów i 81 ekspertyz.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż Komandorski „Polonia Restituta”, Medal Komisji Edukacji Narodowej, odznaka Ratownik Górnictwa oraz wiele innych odznaczeń resortowych i branżowych.
Bibliografia
- BIP AGH 1995 nr 16. s. 8–10
- BIP AGH1996 nr 17. s. 18–21
- Kto jest kim w Polsce. Ed. 4. Warszawa 2001 s. 1036
- Jubileusz XXX-lecia 1967–1997. Wydział Wiertnictwa, Nafty i Gazu Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1997. s. [20], portr.
- Wiek Nafty 2003 nr 2. s. 17
- Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 4 : S–Ż. Warszawa 2002. S. 721–722, portr.
- Dziennik Polski 2008 nr 73 (27 III 2008). s. 12 [nekrologi]