Stanisław Marian Nizioł

Stanisław Marian Nizioł
Nazwisko	Nizioł
Imię / imiona	Stanisław Marian
Tytuły / stanowiska	Prof. dr hab.
Data urodzenia	8 września 1941
Miejsce urodzenia	Burów
Data śmierci	28 kwietnia 2001
Dyscyplina/specjalności	fizyka (fizyka ciała stałego, fizyka magnetyków, polimery przewodzące)
Wydział	Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej

Prof. dr hab. Stanisław Marian Nizioł (1941–2001)

Specjalność: fizyka (fizyka ciała stałego, fizyka magnetyków, polimery przewodzące)

Życiorys

Urodził się 8 września 1941 r. w Burowie. Zmarł 28 kwietnia 2001 r., pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego w 1963 r. W 1972 r. uzyskał stopień doktora nauk fizycznych w Akademii Górniczo-Hutniczej, a w 1983 r. stopień naukowy doktora habilitowanego. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1992 r.

Z AGH zawodowo związany od 1963 r., kiedy to rozpoczął pracę w charakterze asystenta (1963–1965), starszego asystenta (1965–1972), adiunkta (1972–1983), następnie docenta (1983–1992), profesora nadzwyczajnego (1992–1996) oraz profesora zwyczajnego od 1996 r.

W latach 1968–1970 oraz 1986–1988 przebywał na stażu w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych (ZIBJ) w Dubnej w ZSRR, a w latach 1975–1976 był stypendystą Centre National de la Recherche Scientifique (CNRS) w Grenoble we Francji. W 1984 r. pełnił funkcję visiting profesora na Uniwersytecie J. Fouriera w Grenoble we Francji.

Autor 70 prac oryginalnych i 65 prezentacji konferencyjnych. Promotor 3 rozpraw doktorskich. Badania: określenie wpływu Al na rozkład kationów i wartości momentów magnetycznych Fe w układach spinelowych NiFe2-xAlxO4; budowa unikalnych stanowisk do pomiaru własności magnetycznych i transportowych w wysokich impulsowych polach magnetycznych i przy ciśnieniach do 1.0 GPa; badanie indukowanych krystalomagnetycznych przemian fazowych w układach metali 3d i 4d z Si, Ge, As, P w wysokich polach magnetycznych i przy wysokich ciśnieniach; badanie fizycznych własności skoniugownych polimerów przewodzących typu politiofenów oraz poliwinylocarbazoli.

Członek Polskiego Towarzystwa Fizycznego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, inne.

Bibliografia

Książki

Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. T. 3 : M–R. Warszawa 2000. S. 302, portr.