Włodzimierz Wrona
| Włodzimierz Wrona | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| [[File:{{{image}}}|thumb|center|300px]] | |||||||||
| Nazwisko | Wrona | ||||||||
| Imię / imiona | Włodzimierz | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr | ||||||||
| Data urodzenia | 16 października 1912 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Deszno | ||||||||
| Data śmierci | 28 września 1988 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Hayward | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | matematyka | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Hutniczego AGH (1950–51) | ||||||||
| Wydział | Wydział Elektrotechniki Górniczej i Hutniczej
| ||||||||
| |||||||||
Prof. nadzw. dr Włodzimierz Wrona (1912–1988)
Specjalność: matematyka
Życiorys
Urodził się 16 października 1912 r. w miejscowości Deszno koło Kielc. Zmarł 28 września 1988 w Hayward (USA).
Ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego (dyplom otrzymał 30 czerwca 1934 r.). Równocześnie w latach 1932–35 był zastępcą asystenta Katedry Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. W latach 1935–38 był nauczycielem w Państwowym Gimnazjum w Siemianowicach Śląskich. W 1938 wyjechał na dalsze studia do Amsterdamu. W okresie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu w szkolnictwie średnim, a następnie na tajnym uniwersytecie w Krakowie. W okresie 1947-48 studiował geometrię różniczkową w Leeds (Anglia).
W Akademii Górniczej był adiunktem (1945–46), zastępcą profesora (1946–49), docentem (1949–50), profesorem nadzwyczajnym (1950–60). W latach 1953-60 był kierownikiem Katedry Matematyki. W roku akademickim 1950/51 był dziekanem Wydziału Hutniczego AGH. Od 1960 r. prof. nadzw. Politechniki Warszawskiej.
W 1959 roku przeniósł się na Politechnikę Warszawską, gdzie wykładał matematykę na Wydziale Inżynierii Budowlanej i kierował Katedrą Matematyki. W 1970 wyemigrował do USA na zaproszenie Kalifornijskiego Uniwersytetu Stanowego w Hayward. Pracował tam przez 10 lat na stanowisku profesora, później przeszedł na emeryturę.
Autor wielu publikacji m.in. opublikował Matematykę wyższą dla studiów technicznych (1957) oraz trzyczęściową pracę dotyczącą przestrzeni Finslera (1963).
Członek licznych organizacji naukowych m.in. PTM, New York Academy of Science, London Mathematical Society i Tensor Society w Japonii.
Odznaczenia i nagrody
Nagroda PTM im. S. Zaremby
Źródło:
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919–1949). s. 206
- Skład osobowy i spis wykładów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie na rok akademicki 1958-1959. [Kraków] nakład. AGH [1959] s. 32, 165, 168, 170, 175, 179, 184
- Słownik biograficzny matematyków polskich. Tarnobrzeg 2003. s. 262–263