Wiesław Długosz
| Wiesław Długosz | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Długosz | ||||||||
| Imię / imiona | Wiesław | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Doc. dr inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 27 czerwca 1927 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Czeladź | ||||||||
| Data śmierci | 1 listopada 1986 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | przeróbka surowców mineralnych | ||||||||
| Pełnione funkcje | Wicedyrektor ds. naukowo-badawczych Instytutu Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych (1982–1985) | ||||||||
| Wydział | Wydział Górniczy
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi 1974, Krzyż Kawalerski OOP 1979 | ||||||||
| |||||||||
Doc. dr inż. Wiesław Długosz (1927–1986)
Specjalność: przeróbka surowców mineralnych
Życiorys
Urodził się 27 czerwca 1927 roku w Czeladzi, zmarł 1 listopada 1986 w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
W 1952 roku ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W 1956 uzyskał stopień naukowy doktora i został zatrudniony w Katedrze Przeróbki Mechanicznej Kopalin na Wydziale Górniczym AGH. Kolejno pełnił funkcje: kierownika Pracowni Metod Izotopowych i Technologii Flotacji, kierownika Zakładu Fizykochemicznych Metod Wzbogacania.
Był pełnomocnikiem Ministerstwa Przemysłu Chemicznego do spraw przeróbki w czasie rozruchu Zakładu Przeróbki Siarki w Machowie k/Tarnobrzega. Współpracował z Instytutem Szkła i Ceramiki w Warszawie.
Szczególny zakres jego działalności to zagadnienia dotyczące technologii wzbogacania i uszlachetniania surowców mineralnych oraz teorii i technologii flotacji.
Autor około 60 prac opublikowanych w czasopismach krajowych i zagranicznych, około 40 opracowań dla przemysłu i kilku patentów. Był promotorem 3 prac doktorskich i 40 prac magisterskich i recenzentem prac magisterskich, doktorskich, referatów naukowych oraz innych prac naukowo-badawczych.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, nagrody Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, Ministra Przemysłu Chemicznego, liczne nagrody Rektora AGH.
Bibliografia
- Inżynieria Mineralna 2003 nr 1. s. 50–51, portr.
- Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo Hutniczej. Gliwice cop.2004. S. 68