Andrzej Adolf Stanisław Bolewski

Andrzej Adolf Stanisław Bolewski
Nazwisko	Bolewski
Imię / imiona	Andrzej Adolf Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. dr hab. inż.
Tytuły honorowe AGH	Zasłużony dla AGH
Data urodzenia	17 lipca 1906
Miejsce urodzenia	Małogoszcz
Data śmierci	29 października 2002
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	mineralogia, petrografia, surowce mineralne
Pełnione funkcje	Prorektor ds. nauki (1951–52), (1961–64)
Wydział	Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska
Rok przyznania doktoratu h.c. AGH	1984
Powód przyznania doktoratu h.c. AGH	za wybitne zasługi dla rozwoju mineralogii i petrografii, dla tworzenia podstaw naukowych gospodarki surowcami mineralnymi, a także wysoko ceniąc działalność w odbudowie i rozbudowie Uczelni, w utrzymaniu Jej konspiracyjnego życia podczas ciężkich lat okupacji
Odznaczenia i nagrody	Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Wielki Polonia Restituta, Medal Rodła, Krzyż Komandorski OOP, Odznaka Grunwaldzka, Krzyż Oświęcimski

Prof. zw. dr hab. inż. Andrzej Adolf Stanisław Bolewski (1906–2002)

Specjalność: mineralogia, petrografia, surowce mineralne

Życiorys

Urodził się 17 lipca 1906 r. w Małogoszczy, woj. kieleckie, zmarł 29 października 2002 r. w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ukończył studia na Wydziale Górniczym AG w Krakowie w 1931 roku. Pracę w Akademii podjął, jako młodszy asystent, w 1928 r., tutaj osiągnął stopnie i tytuły naukowe: doktorat na Wydziale Górniczym (1935), habilitacja (1939), doktorat z nauk geologicznych (1950). Od 1945 r. pełnił funkcję zast. profesora, od 1946 r. prof. nadzw., od 1951 r. prof. zw. W latach 1953–69 był Kierownikiem Katedry Mineralogii i Petrografii, w latach 1969–76 prof. zw. Zakładu Mineralogii i Geochemii Instytutu Mineralogii i Złóż Surowców Mineralnych.

W 1939 r. uczestniczył w obsadzeniu Zaolzia. W listopadzie 1939 r. aresztowany podczas tzw. Sonderaktion Krakau i więziony w KZ Sachsenchausen i KZ Dachau. Po powrocie do Krakowa w 1940 r. organizował konspiracyjną AG oraz tajne kształcenie młodych pracowników nauki.

Po wojnie — doradca naukowy Grupy Operacyjnej KERM „Dolny Śląsk”, pełnomocnik d/s organizacji administracji polskiej na Dolnym Śląsku, współpracownik naukowy Biura Prac Kongresowych MSZ, doradca delegacji polskiej na konferencjach międzynarodowych w Poczdamie, Moskwie i Pradze, na których ustalono granice Polski.

W 1950 r.- pełnomocnik Ministra Oświaty d/s organizacji Wydziału Górniczego Politechniki Śląskiej, później członek komisji d/s reorganizacji studiów geologicznych w Polsce. Członek korespondent PAN (1952), czł rzecz. PAN (1976), czł. rzecz. PAU (1990). Prezes Centralnego Urzędu Geologii i organizator państwowej służby geologicznej (1952–57).

Współpracował z International Mineralogical Association, członek The Mineralogical Society, członek Society Francaise de Mineralogie et la Cristallographie, członek International Commission on the History of Geological Science-INHIGEO. Redaktor, współzałożyciel i wieloletni prezes Polskiego Towarzystwa Mineralogicznego.

Doktor honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej (1984 r.) i Politechniki Śląskiej w Gliwicach, członek rzeczywisty PAN i PAU.

Autor ponad 100 rozpraw i artykułów, autor licznych podręczników akademickich z zakresu mineralogii oraz petrografii, surowców mineralnych, geologii gospodarczej, metod badań minerałów i skał.

Odznaczenia i nagrody

Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Krzyż Wielki Polonia Restituta, Medal Rodła, Krzyż Komandorski OOP, Odznaka Grunwaldzka, Krzyż Oświęcimski, Medal im. Mikołaja Kopernika. Honorowy tytuł górniczy — górniczy dyrektor generalny.

Źródło

Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1996 nr 32–33. s. 31–32
Z dziejów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie w latach 1919–1967. Kraków 1970. S. 620
Buletyn Informacyjny Pracowników AGH1994 nr 8–9. s. 24–25
Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994 nr 5. s. 18
Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Warszawa 1993. S. 66
Nekrolog