Mikołaj Czyżewski
| Mikołaj Czyżewski | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Czyżewski | ||||||||
| Imię / imiona | Mikołaj | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. nadzw. dr hab. inż. | ||||||||
| Data urodzenia | 1 października 1890 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Hadziacz | ||||||||
| Data śmierci | 1 grudnia 1954 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Kraków | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | odlewnictwo, koksownictwo | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Odlewniczego AGH (1951–53) | ||||||||
| Wydział | Wydział Inżynierii Metali i Informatyki Przemysłowej
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi | ||||||||
| |||||||||
Prof. nadzw. dr hab. inż. Mikołaj Czyżewski (1890–1954)
Specjalność: odlewnictwo, koksownictwo
Życiorys
Urodził się 1 października 1890 r. w Hadziaczu na Ukrainie, zmarł 1 grudnia 1954 r. w Krakowie. Ukończył Wydział Chemii na Uniwersytecie w Kijowie (1915).
Podczas pierwszej wojny przybył do Krakowa, gdzie w 1923 r. został asystentem w Katedrze Technologii Ciepła i Paliwa Wydziału Hutniczego AG. Równocześnie studiował na Wydziale Hutniczym tej Uczelni. W 1928 r. uzyskał dyplom inżyniera metalurga, w 1934 r. doktora nauk technicznych, w 1935 r. habilitował się i został mianowany docentem koksownictwa i technologii ciepła i paliwa na Wydziale Hutniczym. Po zakończeniu drugiej wojny światowej zorganizowal w AG Katedrę Odlewnictwa, zostając jej pierwszym profesorem nadzwyczajnym (1946).
Dziekan Wydziału Odlewniczego (1951–53).
Zajmował się procesem spalania i obliczaniem wartości opałowej paliw z czasem poświęcając coraz więcej uwagi zagadnieniom koksownictwa, spalaniu koksu oraz procesom żeliwiakowym. Opublikował ok. 47 prac (indywidualnych i zbiorowych).
Był prezesem Stowarzyszenia Naukowo-Technicznego Odlewników Polskich (1951), przewodniczącym Rady Naukowej Instytutu Odlewnictwa w Krakowie.
W budynku D-8 Wydziału Odlewnictwa, na parterze, znajduje się tablica poświęcona profesorowi Mikołajowi Czyżewskiemu.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi
Źródło:
- Słownik polskich pionierów techniki. S. 49–50
- Zyciorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919–1964. s. 62–66