Aleksander Lisowski
| Aleksander Lisowski | |
|---|---|
| Nazwisko | Lisowski |
| Imię / imiona | Aleksander |
| Tytuły / stanowiska | Prof. zw. dr inż. |
| Data urodzenia | 6 marca 1919 |
| Miejsce urodzenia | Tuapse |
| Data śmierci | 25 czerwca 1976 |
| Miejsce śmierci | Warszawa |
| Dyscyplina/specjalności | wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji |
| Pełnione funkcje | Kierownik Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa AGH (1952-1962) |
| Wydział | Wydział Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa
|
| Odznaczenia i nagrody | Krzyż Kawalerski OOP |
Prof. zw. dr inż. Aleksander Lisowski (1919–1976)
Specjalność: wytrzymałość materiałów, statyka konstrukcji
Życiorys
Urodził się 6 marca 1919 r. w Tuapse (Kraj Krasnodarski, Rosja). Zmarł 25 czerwca 1976 r. w Warszawie.
Od 1920 r. mieszkał wraz z rodzicami w Puławach. Podczas okupacji pracował jako robotnik, a następnie jako majster w warsztacie rzeźbiarsko-stolarskim w Puławach.
Po uruchomieniu filii Politechniki Warszawskiej w oswobodzonym Lublinie, wstąpił na Wydział Inżynierii Lądowej. Studia ukończył w 1947 r. uzyskując dyplom inżyniera budownictwa.
Doktoryzował się w 1951 r., stanowisko docenta uzyskał w 1954 r. Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1957 r., profesorem zwyczajnym został w 1963 r.
W latach 1947–1949 pracował jako inspektor budów w Państwowym Przedsiębiorstwie Budowlanym, a następnie jako konstruktor w Biurze Projektów MON.
We wrześniu 1949 roku rozpoczął pracę w Katedrze Konstrukcji Stalowych, a następnie w Katedrze Wytrzymałości Materiałów Politechniki Warszawskiej na stanowisku starszego asystenta, a następnie adiunkta.
Z AGH związany w latach 1952-1962, gdzie pracował jako docent, następnie zastępca profesora na stanowisku kierownika Katedry Wytrzymałości Materiałów Wydziału Mechanizacji Górnictwa i Hutnictwa. Prowadził wykłady z wytrzymałości materiałów, statyki konstrukcji, teorii sprężystości i plastyczności oraz teorii drgań. Utworzył i był kierownikiem Pracowni Modelowego Badania Powłok IPPT PAN, która działała do lutego 1962 r.
Po dziesięciu latach pracy w AGH, we wrześniu 1962 r. rozpoczął pracę na Politechnice Krakowskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Matematyki. We wrześniu 1973 r. wyjechał z Krakowa do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej. Pracował tam aż do śmierci.
Jest autorem około 130 pozycji, w tym 13 skryptów i 8 książek. Znaczna część publikacji została zamieszczona w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych. Wydał szereg prac naukowych dotyczących podstaw programowania na maszyny matematyczne. Aktywna działalność naukowa obejmowała statykę i dynamikę belek, ram płaskich i przestrzennych oraz płyt i powłok, a także aplikację metod teorii sprężystości do problemów górnictwa. W końcu lat 50-tych zaczął aktywnie rozwijać metody elektrycznych układów analogowych w zastosowaniu do problemów mechaniki. Według Jego projektu konstruowane są analogi typu AL, do obliczania belek i ram, konstrukcji opartych na sprężystym podłożu, czy też do wyznaczania przemieszczeń górotworu.
Odznaczenia i nagrody
Bibliografia
Książki
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej / [zespół aut. Krzysztof Pikoń (red. naczelny), Agnieszka Sokołowska (dyrektor projektu), Krystyna Pikoń; współpraca merytoryczna : Polski Instytut Biograficzny, Polskie Towarzystwo Biograficzne]. - Gliwice : Helion : Mastermedia, cop. 2004. - s. 201, portr.
Artykuły
- Siemieniec Adam: Wspomnienie o Profesorze Aleksandrze Lisowskim. Mechanika. Kwartalnik AGH, 2002 T. 21, z. 1. s. 9–11, portr.