Henryk Świdziński
| Henryk Świdziński | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nazwisko | Świdziński | ||||||||
| Imię / imiona | Henryk | ||||||||
| Tytuły / stanowiska | Prof. dr | ||||||||
| Data urodzenia | 8 września 1904 | ||||||||
| Miejsce urodzenia | Strzyżów (powiat hrubieszowski) | ||||||||
| Data śmierci | 23 czerwca 1969 | ||||||||
| Miejsce śmierci | Naucznoje (Krym) | ||||||||
| Dyscyplina/specjalności | stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, geologia surowcowa i inżynierska | ||||||||
| Pełnione funkcje | Dziekan Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego AGH (1951-1952) | ||||||||
| Wydział | Wydział Geologiczno-Poszukiwawczy
| ||||||||
| Odznaczenia i nagrody | Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN | ||||||||
| |||||||||
Prof. dr Henryk Świdziński (1904–1969)
Specjalność: stratygrafia, geologia regionalna, geologia mezozoiku, geologia surowcowa i inżynierska
Życiorys
Urodził się 8 września 1904 roku w Strzyżowie (powiat hrubieszowski), zmarł 23 czerwca 1969 roku w Naucznoje (Krym). Został pochowany w Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim.
Ukończył studia geologiczne i geograficzne w Uniwersytecie Warszawskim. W 1929 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Warszawskim.
W latach 1928-1929 był asystentem w Katedrze Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, następnie od 1930 do końca 1949 roku pracował w Państwowym Instytucie Geologicznym w Warszawie, a po wojnie - w Krakowie.
Od 1949 roku pracował na Akademii Górniczej, początkowo jako profesor nadzwyczajny (1949), a później profesor zwyczajny (1957). Wykładał kartografię geologiczną, geologię surowcową i podstawową. W latach 1961-1969 był kierownikiem Katedry Geologii na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym. W latach 1951-1952 pełnił funkcję organizatora i pierwszego dziekana Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego.
W latach 1967-1969 był równocześnie kierownikiem Zakładu Nauk Geologicznych PAN i Pracowni Geologii Młodych Struktur.
Prowadził prace poszukiwawczo-badawcze nad nowymi złożami soli potasowych, stratygrafią i tektoniką płaszczowiny magurskiej i in. Badania geologiczno-poszukiwawcze prowadził również za granicą: w Maroku (1947) i Chinach (1958).
Był autorem ok. 100 prac, w tym ponad 70 artykułów i 9 książek.
Członek korespondent Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, PAN, towarzystw naukowych polskich i zagranicznych, m.in. w latach 1957-1969 prezes Polskiego Towarzystwa Geologicznego.
Odznaczenia i nagrody
Złoty Krzyż Zasługi, Medal KEN, nagrody resortowe
Źródło:
- Biogramy uczonych polskich. T. 7. s. 232–234
- Słownik biograficzny techników polskich. T. 21. Warszawa 2010. s. 169–170, portr.
- Wyciąg z Ksiąg Parafialnych w Horodle