Stanisław Dawidowicz

Stanisław Dawidowicz
Nazwisko	Dawidowicz
Imię / imiona	Stanisław
Tytuły / stanowiska	Prof. dr inż.
Data urodzenia	29 stycznia 1917
Miejsce urodzenia	Borysław
Data śmierci	7 marca 1993
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne
Pełnione funkcje	Prodziekan Wydziału Wiertniczo-Naftowego AGH (1972–1977) i (1981–1983)
Wydział	Wydział Wiertniczo-Naftowy ;
Odznaczenia i nagrody	Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP

Prof. dr inż. Stanisław Dawidowicz (1917–1993)

Specjalność: termodynamika techniczna, gazownictwo ziemne

Nota biograficzna

Urodził się 29 stycznia 1917 roku w Borysławiu, zmarł 7 marca 1993 roku w Krakowie.

Ukończył szkołę średnią w Borysławiu. W roku 1935 został przyjęty na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie studiował do końca semestru letniego 1938/39. Wojna przerwała Jego studia. Jako ochotnik Obrony Narodowej we wrześniu 1939 roku brał udział w wojnie obronnej i został wzięty do niewoli niemieckiej 18 września. Udało mu się uciec w trakcie transportu kierowanego do Przemyśla. Wojnę przeżył w Borysławiu.

Zaprzysiężony w AK Okręg Lwów Region Borysław w dniu 13 maja 1943 roku — pseudonim „Serwacy”. Otrzymał stopień strzelec z cenzusem. Przydzielony został do komórki informacyjno-wywiadowczej.

Po przyjeździe do Krakowa zimą 1945 roku kontynuował studia na Wydziale Komunikacji Akademii Górniczej, gdzie w 1946 roku uzyskał dyplom mechanika ze specjalnością cieplno-energetyczną. Jako wolontariusz-asystent rozpoczął pracę w AGH w roku 1945. W 1954 roku zakończył pracę jako adiunkt i przeniósł się na Politechnikę Częstochowską. W 1961 roku obronił pracę doktorską na Politechnice Śląskiej. Od roku 1961 pełnił obowiązki kierownika Katedry Termodynamiki. W styczniu 1966 roku został powołany na stanowisko docenta Politechniki Częstochowskiej jako kierownik katedry.

Od roku 1970 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Instytucie Wiertniczo-Naftowym, najpierw w Zakładzie Urządzeń Wiertniczych i Eksploatacyjnych — później w Zakładzie Eksploatacji Złóż Gazu Ziemnego i Gazownictwa na Wydziale Wiertniczo-Naftowym.

Wielokrotnie był powoływany do władz Wydziału Wiertniczo-Naftowego jako prodziekan (1972–1977, 1981–1983) i Instytutu Wiertniczo-Naftowego (wicedyrektor 1981–1983). W latach 1985–1987 pełnił funkcję kierownika Zakładu Przepływów w Złożach i Termodynamiki.

Przez długi okres czasu był członkiem Rady Naukowej Instytutu Maszyn Przepływowych PAN w Gdańsku i członkiem Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN.

Przez cały okres pracy w szkolnictwie wyższym utrzymywał żywy kontakt z przemysłem. W latach 1954–1979 współpracował z ZPP „Polcargo” wykonując ponad 1000 ekspertyz aparatury mierniczej. Współautor 2 patentów, ponad 20 opracowań dla przemysłu. Wypromował 7. doktorów. Łącznie opublikował ponad 30 artykułów.

Utrzymywał kontakty zagraniczne z ośrodkami w Budapeszcie, Freibergu i Lwowie.

Prawie trzydzieści lat spędził w laboratorium i przywiązywał dużą wagę do prowadzenia badań laboratoryjnych. Był wspaniałym dydaktykiem i wykładowcą, humanistą o szerokich zainteresowaniach, głównie historyczno-numizmatycznych.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski OOP, Krzyż AK, Medal KEN, Medal Wojska

Bibliografia

Książki

Informator Stowarzyszenia Wychowanków Akademii Górniczo-Hutniczej im. S. Staszica. Red. K. Matl, K. Norwicz. Kraków 1993, s. 135-136
Jubileusz XXX-lecia 1967-1997. Kraków 1997, s. [20]
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 66, [foto]

Artykuły

S. Dawidowicz. Biuletyn Rektora 1993, nr 7, s. 11