Karol Jan Łowiński

Karol Jan Łowiński
Nazwisko	Łowiński
Imię / imiona	Karol Jan
Tytuły / stanowiska	Prof. zw. inż.
Data urodzenia	24 marca 1871
Miejsce urodzenia	Wałcz
Data śmierci	26 lipca 1936
Miejsce śmierci	Kraków
Dyscyplina/specjalności	budowa maszyn hutniczych, walcownictwo
Pełnione funkcje	Dziekan Wydziału Hutniczego AG (1926–1929)
Wydział	Wydział Hutniczy ; ;

Prof. zw. inż. Karol Jan Łowiński (1871–1936)

Dyscyplina/specjalności: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo

Nota biograficzna

Urodził się 24 marca 1871 roku w Wałczu na Pomorzu. Zmarł 26 lipca 1936 roku w Krakowie. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

W 1897 roku uzyskał dyplom inżyniera mechanika na Politechnice w Charlottenburgu koło Berlina.

W latach 1900–1901 był asystentem na Politechnice w Charlotenburgu, następnie przeniósł się do Warszawy. Pracował m.in. w fabryce maszyn A. Repphan S.A., w Zakładach Ostrowieckich, w walcowni w Bodzechowie, w Hucie „Częstochowa” i in.

W 1914 roku jako obywatel niemiecki został wywieziony do Orenburga w Rosji i tam internowany. W 1918 roku wrócił wraz z rodziną do Polski.

Od 1921 roku wykładał walcownictwo i kuźnictwo na Politechnice Warszawskiej.

Od 1924 roku związany z Akademią Górniczą, gdzie w 1924 roku został profesorem nadzwyczajnym, w Zakładzie Maszyn Hutniczych na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej, a od 1935 roku profesorem zwyczajnym . Był dziekanem Wydziału Hutniczego AG w latach 1926-1929, a następnie prodziekanem tego wydziału w latach 1929-1932.

W opinii wychowanków był dobrym wykładowcą i świetnym znawcą rysunku technicznego. Duże znaczenie przywiązywał do wycieczek zagranicznych, jako środka dydaktycznego.

Ogłosił kilka artykułów fachowych w czasopiśmie "Hutnik", publikacje: "O pracy przy walcowaniu" (b.m. i r.) i "Ueber Maschinenhavarien auf Berg- und Huettenwerke" (w casopiśmie "Zeitschrift des Oberschleiseschen Berg und Huettenmaenischen Vereins"), oraz opracował rozdział dotyczący walcownictwa stali w podręczniku "Technik". Wygłosił również szereg referatów na posiedzeniach Sekcji Hutniczej Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych. Opracował tabele stygnięcia żelaza okrągłego, przeprowadzał badania dla poparcia teorii „płynięcia stożków”. Zajmował się słownictwem technicznym i brał udział w redagowaniu słownika technicznego. Wprowadził poprawki do powszechnie używanych wzorów na obliczanie oporu plastycznego.

Był pierwszym prezesem pierwszej organizacji zawodowej hutników - Sekcji Hutniczej Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych oraz rzecznikiem dyscyplinarnym dla profesorów Akademii Górniczej. Był także członkiem Polskiego Komitetu Normalizacyjnego

Bibliografia

Książki

Polski Słownik Biograficzny. T. 18/3 z. 78 : Łąpiński Stanisław - Łubieński Florian. Wrocław [etc.] 1973, s. 446-447
Słownik biograficzny techników polskich. Z. 2. Red. T. Skarzyński. Warszawa 1992, s. 105-106
Słownik polskich pionierów techniki. Pod red. B. Orłowskiego. Katowice 1986, s. 126
Życiorysy profesorów i asystentów Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1919-1964). Red. M. Odlanicki-Poczobutt. Kraków 1965, s. 138-141, [foto] (Zeszyty Naukowe. Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie ; nr 41, z. spec. 4)
Wielka Księga 85-lecia Akademii Górniczo-Hutniczej. [Oprac.] zespół aut. K. Pikoń (red. naczelny), A. Sokołowska (dyrektor projektu), K. Pikoń. Gliwice 2004, s. 208
Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej : jubileusz 75-lecia Wydziału 1922-1997 . [AGH]. Kraków 1997, s. 42