Franciszek Kaim
| Franciszek Kaim | |
|---|---|
| Nazwisko | Kaim |
| Imię / imiona | Franciszek |
| Tytuły / stanowiska | Mgr inż. |
| Data urodzenia | 13 lutego 1919 |
| Miejsce urodzenia | Wola Drwińska |
| Data śmierci | 11 września 1996 |
| Miejsce śmierci | Warszawa |
| Dyscyplina/specjalności | hutnictwo
|
| Rok przyznania doktoratu h.c. AGH | 1979 |
| Powód przyznania doktoratu h.c. AGH | za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa |
Mgr inż. Franciszek Kaim (1919–1996)
Dyscyplina/specjalności: hutnictwo
Nota biograficzna
Urodził się 13 lutego 1919 roku w Woli Drwińskiej (powiat Bochnia). Zmarł 11 września 1996 roku w Warszawie.
Studiował na Wydziale Hutniczym Akademii Górniczej — tytuł mgr inż. hutnika uzyskał w 1948 roku.
Był asystentem zmianowym Huty „Bobrek” w Zabrzu, zastępcą szefa stalowni Huty „Małapanew” Ozimek, potem kierownikiem odlewni żeliwa i dyrektorem tej Huty.
W latach 1953–1957 podsekretarz stanu w Ministerstwie Hutnictwa w Warszawie, w latach 1957–1967 podsekretarz stanu i zastępca ministra do spraw hutnictwa w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a w latach 1967–1970 jego minister. W latach 1976 - 1980 był ministrem hutnictwa. W latach 1970–1979 wiceprezes Rady Ministrów PRL.
Inicjator wprowadzenia wielu nowych technologii z odlewnictwa, modernizacji polskiego hutnictwa oraz unifikacji urządzeń i wyrobów hutniczych. Ma osobisty wkład w programowanie rozwoju i unowocześnienie krajowego hutnictwa żelaza. Pełnomocnik budowy Huty im. Tadeusza Sendzimira, Huty Warszawa i Huty Katowice, przemysłu stoczniowego i innych. Inicjator rozbudowy Huty Ostrowiec, Zakładów Przetwórstwa Hutniczego w Bochni i Mikrohuty w Strzemieszycach.
W 1979 roku otrzymał doktorat honoris causa AGH za wybitne zasługi i osiągnięcia w rozwoju nauk metalurgii żelaza, metali nieżelaznych i odlewnictwa w Akademii Górniczo-Hutniczej oraz rozwoju polskiego hutnictwa.
Był rzecznikiem współpracy z wyższymi uczelniami, a zwłaszcza z AGH. Przyczynił się do wyposażenia uczelni w nowoczesną aparaturę badawczą. Organizator funduszów na rzecz rozwoju AGH (m.in. budowa DS i stołówki pracowniczej AGH).
Bibliografia
Książki
- 75 lat Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. Kraków 1994, s. [7], [foto]
- Księga wychowanków i wychowawców Akademii Górniczej w Krakowie (1919-1949). Oprac. J. Sulima-Samujłło. Kraków 1979, s. 71
- Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej [AGH] : informator. Kraków 1994, s. 28, [foto]
Artykuły
- Gazeta Wyborcza 1996 nr 217 (17 IX 1996) [dod.] Gazeta Wyborcza Katowice, s. 18 [nekr.]
- [Protokół z posiedzenia Senatu AGH... 9.10. 1979], s. 9–10
- Wykaz osób, które otrzymały Doktoraty Honoris Causa Akademii Górniczo-Hutniczej. Biuletyn Informacyjny Pracowników AGH 1994, nr 5, s. 18